Ελληνικά παιδιατρικά βιβλία 1837-1960
Πρώτη απόπειρα συγγραφής ελληνικού Παιδιατρικού βιβλίου θα πρέπει να θεωρείται εκείνο του καθηγητού Ιωάννου Ολυμπίου "Εγχειρίδιον περί της σωματικής ανατροφής των παιδίων", που εκδόθηκε το 1837, χρονιά ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ιατρικής Σχολής. Όμως ειδικό βιβλίο Παιδιατρικής στην ελληνική γλώσσα γράφεται αργότερα και κυκλοφορεί το 1871 από τον Καθηγητή Α. Βιτσάρη, ενώ χειρόγραφες σημειώσεις των μαθημάτων του έχουν εντοπισθεί κατά το 1858. ΄Εκτοτε τυπώθηκαν ορισμένα βιβλία μέχρι τα τέλη του 19ου αι. και στη συνέχεια αρκετά μέχρι το 1960, χρονικό όριο της έκθεσης, η οποία διοργανώνεται στα πλαίσια της 1ης Ημερίδας Ιστορίας Ελληνικής Παιδιατρικής.
Παιδιατρικά ωστόσο άρθρα δημοσιεύονταν σε διάφορα ιατρικά περιοδικά που κατά καιρούς είχαν κυκλοφορήσει και ενδεικτικά εκτίθενται ορισμένα εξ αυτών, όπως και δύο άρθρα για την ανατροφή του παιδιού, τα οποία δημοσιεύθηκαν κατά την προεπαναστατική εποχή στο σημαντικό περιοδικό "Ερμής ο Λόγιος". Μετά όμως την ίδρυση της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας το 1931 κυκλοφορεί το αντίστοιχο ειδικό περιοδικό "Αρχεία Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας", στο οποίο συγκεντρώνονται κατά κανόνα τα ειδικά παιδιατρικά δημοσιεύματα, όπως επίσης και το περιοδικό της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών "Αρχεία της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών", το οποίο στη συνέχεια φέρει τον τίτλο "Δελτίον της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών", από τα οποία ενδεικτικά εκτίθενται ορισμένα εξ αυτών.
Η νεοϊδρυθείσα Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Παιδιατρικής στους σκοπούς της, που δημοσιεύονται σε επόμενη σελίδα, έχει τη μελέτη της Ελληνικής Παιδιατρικής και των φορέων της. Και μία πρώτη εκδήλωση της αποτελεί η διοργάνωση της Ημερίδας, που εμπλουτίζεται με την έκθεση Παιδιατρικών βιβλίων εκδοθέντων από το 1837 έως το 1960. Κατ' αυτόν τον τρόπο αποτυπώνεται η συγγραφική δραστηριότητα στον ειδικό τομέα, που μας αφορά, της Παιδιατρικής. Αναλυτικότερα μέχρι το 1900 έχουν εντοπισθεί 12 παιδιατρικά βιβλία και ένα χειρόγραφο, στη συνέχεια 9 βιβλία κατά την εικοσαετία 1901-1920, με αύξηση του αριθμού τους σε 30 κατά το 1921-1940 και 26 στην εικοσαετία 1941-1960. Οσον αφορά τις 24 διδακτορικές διατριβές με παιδιατρικά θέματα αυτές κατανέμονται σε 8 κατά την εικοσαετία 1931-1950 και 16 στη δεκαετία 1951-1960.
Τα παιδιατρικά βιβλία και περιοδικά που εκτίθενται προέρχονται από τις βιβλιοθήκες του Μουσείου της Ελληνικής Λαϊκής Ιατρικής (οικ. Χρίστου Οικονομοπούλου), του Δημ. Καραμπερόπουλου, του Γεωργίου Αντωνακόπουλου, του Νικολάου Ματσανιώτη, του Κων. Πρίφτη, του Επαμ. Καρβέλη και τη Μπενάκειο Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, από την οποία εκτίθενται οι σελίδες με τους τίτλους των βιβλίων. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Ελληνικά παιδιατρικά βιβλία 1837-1960 |
|---|
| Εκδότης: | Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Παιδιατρικής |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Καραμπερόπουλος, Δημήτριος Α. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789608913707 | | |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2006 | Διαστάσεις: | 29x21 |
|---|
| Κατηγορίες: | Υγεία - Διατροφή > Ιατρική |
|---|
Dabija Nicolae
Ο Νικολάε Νταμπίζα (Nicolae Dabija, 1948-2021) ήταν Μολδαβός συγγραφέας και πολιτικός. Εργάστηκε ως Λέκτορας στο Τμήμα Ρουμανικής Λογοτεχνίας του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου Ion Creanga και Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Επικοινωνίας του Ελεύθερου Διεθνούς Πανεπιστημίου της Μολδαβίας.
Ως αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Literatura şi Arta, έπαιξε σημαντικό ρόλο στον αγώνα για την εθνική αναγέννηση στη Δημοκρατία της Μολδαβίας, ενώ υποστήριξε την επιστροφή της ρουμανικής γλώσσας στη λατινική γραφή και την καθιέρωσή της ως επίσημης γλώσσας στη Μολδαβική ΣΣΔ (1988).
Διετέλεσε βουλευτής της Δημοκρατίας της Μολδαβίας τις περιόδους 1990-1994 και 1998-2001. Τιμήθηκε με τη διάκριση του Ιππότη του Τάγματος της Δημοκρατίας (1996), της ανώτατης διάκρισης της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, καθώς και του Ανώτερου Ταξιάρχη του Εθνικού Τάγματος Αστέρι της Ρουμανίας (2000). Υπήρξε επίτιμο μέλος στο εξωτερικό της Ρουμανικής Ακαδημίας και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας. Έλαβε πολυάριθμες διακρίσεις και τιμητικές βραβεύσεις τόσο στη Μολδαβία όσο και στη Ρουμανία.
Ως λογοτέχνης, έγραψε μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, παιδικά βιβλία και ποιητικές συλλογές, μετέφρασε Λόρκα, Γκέτε, Ζουκόφσκι, κ.ά., ενώ επιμελήθηκε την Ανθολογία παλιάς μολδαβικής ποίησης (1988). Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας (1988), το Μεγάλο Βραβείο Νικήτα Στανέσκου (1992), το Βραβείο Τζάκομο Λεοπάρντι του Παγκόσμιου Κέντρου Ποίησης (2015), το Μεγάλο Βραβείο Dulce Maria Loynaz του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης της Αβάνας (2017). Το 1995 του απονεμήθηκε το Βραβείο Mihai Eminescu της Ρουμανικής Ακαδημίας.
Το μυθιστόρημα Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι έχει κάνει έντεκα εκδόσεις και έχει μεταφραστεί σε επτά γλώσσες. Έχουν πουληθεί περισσότερα από 100.000 αντίτυπα κι έχει κερδίσει δύο βραβεία: το Prix de l'Autre Édition (Γαλλία 2016) και το Premio Chiara (Ιταλία 2019).
(Πηγή: "Εκδόσεις Βακχικόν", 2023)
