Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη
Τα "Απομνημονεύματα" που ο Κολοκοτρώνης υπαγόρεψε στον Γ. Τερτσέτη, ξεχωρίζουν κειμήλιο λόγου, πατριωτισμού, παρατηρητικότητας, απλότητας, ζωντάνιας και αγνής λαϊκής θυμοσοφίας. Κι όμως το κράτος τα αγνοεί. Ποτέ δε "σκέφθηκε" ν' αναφτερώσει τη σκέψη και την καρδιά των νιάτων βάζοντάς τα στα σχολεία μας, σαν ένα από τα βασικά αναγνώσματα. Για την "παράλειψη" αυτή, που δεν έχει κανένα ελαφρυντικό, βαρύτατη είναι η ευθύνη εκείνων που κατευθύνουν την παιδεία μας. (Δημήτρης Φωτιάδης)
| Τίτλος βιβλίου: | Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη |
|---|
| Εκδότης: | Μέρμηγκας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Φωτιάδης Δημήτρης Α. (Συγγραφέας)
Κόκκινος, Διονύσιος Α., 1884-1967 (Συγγραφέας)
Χρυσανθόπουλος, Φώτιος (Συγγραφέας)
Τερτσέτης, Γεώργιος (Συγγραφέας)
Πολυζωίδης, Αναστάσιος (Συγγραφέας)
Αλεξίου, Έλλη, 1894-1988 (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789608790988 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2009 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Σημείωση: | Κρίσεις των: Παύλου Καρολίδη, Σπυρίδων Λάμπρου, Ν. Σαριπόλου, Μένδελσων Βαρθόλδη, Ιωάννη Φιλήμων, Κ. Κωνσταντόπουλου, Ν. Λεβίδη, Κ. Παπαμιχαλόπουλου, Β. Παπαδόπουλου, Ν. Δραγούμη. Εισαγωγή: Έλλη Αλεξίου. Σχόλια: Δημήτρης Φωτιάδης. |
|---|
Manchette Jean-Patrick
O ΖΑΝ-ΠΑΤΡΙΚ ΜΑΝΣΕΤ (1942-1995) θεωρείται ο επιφανέστερος συγγραφέας του νεοπολάρ, του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, που εισήγαγε το στοιχείο της πολιτικής και τους εξωκοινοβουλευτικούς προβληματισμούς του Μάη του 1968 στο είδος. Ο Μανσέτ έγραψε το Μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής, ένα από τα καλύτερα βιβλία του, το 1976 (Άγρα, 2001) και τη Μοιραία το 1977 (Άγρα, 2006). Μετά την Πρηνή θέση του σκοπευτή (1981 –Άγρα, 1998), το σπουδαιότερο ίσως βιβλίο του, σταμάτησε απότομα την εκρηκτική πορεία του στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα, την οποία είχε αρχίσει το 1971 με ρυθμό ένα βιβλίο το χρόνο. Μετά θάνατον (1996) κυκλοφόρησε και η Πριγκίπισσα του αίματος (Άγρα, 2002). Τοποθέτησε στον πυρήνα του έργου του το χάος του κόσμου και την τρέλα των ανθρώπων, με αντιήρωες χαμένους σε μια κοινωνία της υπεραφθονίας, που αντιμετωπίζεται τελικά ως μια κοινωνία άδεια. Μέγας στυλίστας –τα βιβλία του επαινέθηκαν από πολλούς συγγραφείς, όπως ο James Ellroy, ο Gary Indiana, ο Jerome Charyn, ο Paco Ignacio Taibo ΙΙ, ο Jean Echenoz μεταξύ άλλων–, χρησιμοποιεί ένα μίνιμαλ, αποστασιοποιημένο ύφος.
