Και στη μέση η θάλασσα
Γνωρίστηκαν σε κάποιο φράγκικο πανεπιστήμιο. Τους είχαν πει πως είναι εχθροί. Έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Ένα βράδυ, με αφορμή τα μαύρα μάτια της Σεχράτ, η μοίρα θέλησε να τους κάνει αδέρφια. Μα ένα καράβι με σπασμένα άρμπουρα τα έφερε αλλιώς...
Μια ιστορία για καιρούς αλλοτινούς, για δυο χώρες μακρινές, μπορεί και κοντινές, τους ανθρώπους τους και τη θάλασσα που τους χωρίζει.
Ένα αλληγορικό παραμύθι για τη φιλία, την τιμή, το χρέος και τον έρωτα.
Δυο ζευγάρια μάτια, ίδια, του γιου και της μάνας, κοιτάχτηκαν επίμονα, μίλησαν. Της μάνας είπαν πως δεν μπορεί ν' αποχωριστεί το σπλάχνο της, του γιου σώπασαν. Ούτε κι αυτός μπορεί ν' αποχωριστεί τη μάνα του, μα δεν το είπε. Και που την ξέρεις εσύ τη θάλασσα και την αγάπησες, ρώτησαν τα μάτια της μάνας. Τα μάτια του γιου σώπασαν πάλι, σώπασαν από λόγια κι άφησαν τη θάλασσα να μιλήσει, τη θάλασσα που του έμαθε ο Αβέρκιος. Είδαν φουρτούνα τα μάτια της μάνας κι αγριεύτηκαν. Τι ξέρεις εσύ από θάλασσα, τον ξαναρώτησε, θα σε πνίξει. Τα μάτια τού γιου απάντησαν κι έγινε η θάλασσα μπουνάτσα. Κατάλαβε η γριά, ήτανε γραφτό τού γιου της να γίνει ναυτικός.
| Τίτλος βιβλίου: | Και στη μέση η θάλασσα |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
|---|
| Εκδότης: | Μπατσιούλας Ν. & Σ. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Αραπάκης Νίκος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789606813047 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2008 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Νικολαΐδης, Νίκος Γ., 1939-2007
Ο Νίκος Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1939. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και σκηνογραφία θεάτρου στη Σχολή Βακαλό. Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη του Βασίλη Γεωργιάδη και από το 1962 έδειξε το ταλέντο του, με τη μικρού μήκους ταινία "Lacrimae Rerum", που τιμήθηκε με κρατικό βραβείο. Τέσσερα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην πεζογραφία με τη συλλογή διηγημάτων "Οι τυμβωρύχοι". Το 1975 γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, "Ευρυδίκη ΒΑ 2037", μια από τις καλύτερες ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου -σύγχρονη εκδοχή του αρχαίου μύθου περιβεβλημένη με τα σημάδια της ψύχωσης, στα βήματα του κινηματογράφου του Ρ. Πολάνσκι-, που προκάλεσε αίσθηση. Δύο χρόνια αργότερα αναστατώνει και τον χώρο της λογοτεχνίας με το μυθιστόρημά του "Οργισμένος Βαλκάνιος". Το 1979 η ταινία του "Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" ενίσχυσε την απήχηση του "Οργισμένου Βαλκάνιου", η οποία συνεχίστηκε με τη "Γλυκιά Συμμορία" (1983). Σκηνοθετώντας ταινίες νεονουάρ με ατμόσφαιρα φρίκης αλλά και χιούμορ, εκφράζοντας τα χαρακτηριστικά μιας κουρασμένης, χωρίς οράματα γενιάς, ο Νικολαΐδης, επέδειξε και στις επόμενες ταινίες του την ίδια δεξιοτεχνία στη δημιουργία ενός κόσμου ζοφερού και παρακμιακού, σε ένα "γλυκόπικρο" παιχνίδι αλληλοκαταστροφής. Δικαιολογημένα θεωρήθηκε ο πιο "αμερικανός" έλληνας κινηματογραφιστής και βραβεύθηκε πολλές φορές για το έργο του. Οι επόμενες ταινίες του ήταν: "Πρωινή περίπολος", 1987, "Singapore Sling", 1990, "Ο χαμένος τα παίρνει όλα", 2002 και "Zero Years", 2005. Στην πεζογραφία επανήλθε μόνο το 1993, με το μυθιστόρημα "Γουρούνια στον άνεμο". Πέθανε πρόωρα, σε ηλικία 67 ετών, στην Αθήνα στις 5 Σεπτεμβρίου 2007.
