Ο Μέγας Κανών
Μία από τις αγιασμένες λειτουργικές τέχνες της Εκκλησίας μας είναι και η Υμνογραφία. Όλες οι λειτουργικές τέχνες: η Αρχιτεκτονική, η Αγιογραφία, η Υμνογραφία και η Μουσική, ως επιμέρους γνωρίσματα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, έχουν πνευματικό και αναγωγικό χαρακτήρα. Μεταρσιώνουν τον άνθρωπο με μια ιεροπρεπή μυστικότητα και συνθέτουν την πίστη μας και τη ζωή μας, κατευθύνοντας την πορεία μας μέσα από αισθητές και αισθητικές προσλήψεις προς την αγιότητα.
"Όμως η τέχνη της Υμνογραφίας, αντάμα με την κατανυκτική μουσική της Ορθοδοξίας", γράφει ο καθηγητής Π.Β. Πάσχος, 'θαρρώ πως έχουν το χάρισμα να σου οδηγούν την ψυχή ως τις πόρτες του Παραδείσου. Η κάθε μια λέξη, από τ' αγιασμένα τροπάρια της Εκκλησίας μας, κρύβει ένα μυστικό βάθος, έναν πλούτο πνευματικής πείρας, που διδάσκει -μαζί με το μέλος- με τον αμεσότερο τρόπο".
Γι' αυτό οι Υμνογράφοι γνωρίζουν, πέρα από τις μετρικές ποιητικές φόρμες, και τη μουσική μελωδία των υμνογραφικών δημιουργημάτων τους. [...]
Ο Μέγας Κανών, όπως είναι γνωστόν, ψέλνεται τμηματικά τις τέσσερις πρώτες ημέρες της α' εβδομάδος των Νηστειών που αξιωθήκαμε να διαβούμε, και ολόκληρος την Τετάρτη της ε' εβδομάδος, που και εφέτος, συν Θεώ, θεοπρεπώς αξιωθήκαμε να εορτάσομε. [...].
| Τίτλος βιβλίου: | Ο Μέγας Κανών |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Άρωμα πνευματικής κατανύξεως |
|---|
| Εκδότης: | Παρρησία |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Παχυγιαννάκης, Ευάγγελος Γ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789606961458 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2014 | Διαστάσεις: | 17x12 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Θρησκεία |
|---|
Δεληβορριάς, Άγγελος, 1937-2018
Ο Άγγελος Δεληβοριάς γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία (1956) στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές το 1964 στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ/Μπραϊσγκάου και το 1965, έπειτα από επιτυχή διαγωνισμό, διορίστηκε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε αρχικά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας υπό την καθοδήγηση του Χρήστου και της Σέμνης Καρούζου και αργότερα ως επιμελητής στις Εφορείες Αρχαιοτήτων Αχαΐας και Αρκαδίας-Λακωνίας.
Το 1969, με υποτροφία της Alexander von Humboldt Stiftung, άρχισε τη μελέτη της διδακτορικής του διατριβής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, την οποία και ολοκλήρωσε το 1972. Κατά το διάστημα 1972-1973 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Από το 1973 έως και το 2014, για 41 χρόνια, διηύθηνε το Μουσείο Μπενάκη, τη ριζική ανάπλαση του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε τον Ιούνιο του 2000. Για την οργάνωση των νέων εκθεσιακών χώρων έτυχε διεθνούς αναγνωρίσεως και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1992 εξελέγη καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε διευθυντής προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στο ίδιο Τμήμα. Το 2005 αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο ως ομότιμος. Άρθρα και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις.
Έφυγε από τη ζωή στις 24 Απριλίου 2018, σε ηλικία 81 ετών.
