Η χαρτογραφική παραγωγή στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης
Η ορθή απεικόνιση της γεωγραφίας του πολέμου σε ένα χάρτη αποτελούσε πάντοτε ισχυρό όπλο για το σχεδιασμό και την εκτέλεση των πολεμικών επιχειρήσεων. Ωστόσο, όπως και στα άλλα μέτωπα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η χαρτογραφική γνώση της περιοχής του Μακεδονικού Μετώπου παρέμενε ιδιαίτερα ατελής και οι υπάρχοντες χάρτες ήταν ανεπαρκείς για την υποστήριξη της διεξαγωγής του πολέμου, ιδιαίτερα στις δύσβατες περιοχές της ζώνης του μετώπου. Έτσι, με την ευκαιρία των πολεμικών επιχειρήσεων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεγάλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας χαρτογραφήθηκαν για πρώτη φορά με αρκετή λεπτομέρεια. Οι χάρτες αυτοί είναι το αποτέλεσμα πρωτογενούς χαρτογραφικής εργασίας κυρίως των Βρετανών και των Γάλλων σε ολόκληρη σχεδόν τη Μακεδονία και την περιοχή της Θεσσαλονίκης, αλλά και στις παραμεθόριες περιοχές που αποτέλεσαν τα βασικά πεδία συγκρούσεων. Επιπλέον, αποτέλεσαν τη βασική υποδομή των μεταγενέστερων εκδόσεων της χαρτογραφικής υπηρεσίας του ελληνικού στρατού. Οι χάρτες της περιόδου 1915-1918 περιγράφουν και απεικονίζουν με το δικό τους χαρακτηριστικό τρόπο την εξέλιξη του πολέμου στο Μακεδονικό Μέτωπο, το στρατηγικό σχεδιασμό του και τις πολεμικές επιχειρήσεις, όπως διεξήχθησαν με την πάροδο του χρόνου. Συμπεριλαμβάνουν τη σχεδίαση χαρακωμάτων και ατέλειωτων σειρών συρματοπλεγμάτων που δείχνουν τη σφοδρότητα και την αγριότητα του πολέμου, αλλά και τη σκωπτική και σατιρική διάθεση των τοπογράφων με τα αναγραφόμενα τοπωνύμια που ίσως κράτησαν έτσι την ανθρώπινη διάσταση και την ελπίδα ανέπαφη. Ακόμη, οι χάρτες της εποχής αυτής είναι πολύτιμα τεκμήρια της τοπωνυμικής και ιστορικής εξέλιξης των οικισμών και του γεωγραφικού χώρου σε μία περιοχή που γνώρισε την υποδούλωση και τους πολέμους, για μια μακρά και σκοτεινή χρονική περίοδο
Αλαβάνος Αλέξανδρος (Αλέκος)
Ο Αλέκος Αλαβάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Είναι γιος του πρώην βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Νικόλαου Αλαβάνου. Σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου της Αθήνας. Την περίοδο 1974-1978, υπήρξε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και στη συνέχεια μέλος του ΚΚΕ από το οποίο διαχώρισε τη θέση του το 1991 και εντάχθηκε στο Συνασπισμό της Αριστεράς. Είναι ο έλληνας πολιτικός με τη μεγαλύτερη θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (23 χρόνια), αφού από τον Οκτώβριο του 1981 όταν εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής έδωσε το "παρών" στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έως τον Απρίλιο του 2004, όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την εκλογή του στο ελληνικό κοινοβούλιο. Τον Ιούνιο του 1991, υπήρξε επίσης, ο πρώτος Έλληνας που εξελέγη πρόεδρος πολιτικής ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου, του "Συνασπισμού της Αριστεράς", ενώ τον Ιούλιο του 1994 εξελέγη ξανά αντιπρόεδρος της πολιτικής ομάδας "Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά". Το 1992, μαζί με τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Παρασκευά Αυγερινό και της ΝΔ, Παναγιώτη Λαμπρία ίδρυσαν τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση "Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης" με σκοπό την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς δοκιμαζόμενους από τους πολέμους λαούς και περιοχές. Στις 12 Δεκεμβρίου του 2004, στο 4ο Συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς, εξελέγη πρόεδρος του κόμματος. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.
