Ηράκλειος
Στο λυκόφως του 6ου αιώνα μ.Χ. η Βυζαντινή αυτοκρατορία βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο: ένας τύραννος στον αυτοκρατορικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, ο Φωκάς, κυβερνά την αυτοκρατορία με αυταρχικό τρόπο και τη χρήση ωμής βίας, ενώ οι Σασσανίδες Πέρσες και οι Άβαροι απειλούν την ίδια την ύπαρξή της. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή θα εμφανιστεί στο προσκήνιο ένας άνδρας που θα δράσει με αποφασιστικότητα, ψυχικό σθένος, εξαίρετη στρατηγική σκέψη και τόλμη: Ο Ηράκλειος.
Συστρατεύοντας όλες τις δυνάμεις της αυτοκρατορίας, την Εκκλησία, τον στρατό και τον λαό, θα πολεμήσει για τη σωτηρία της, μέσα από αντίξοες συνθήκες και θα αναδειχθεί θριαμβευτής ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, αποκτώντας δίκαια το προσωνύμιο "Μέγας Αλέξανδρος του Βυζαντίου".
Όμως ο Ηράκλειος δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός στρατιωτικός ηγέτης, αλλά επίσης, ένας σπουδαίος μεταρρυθμιστής, ο οποίος εισήγαγε σημαντικές καινοτομίες σε πολλά επίπεδα προετοιμάζοντας την αυτοκρατορία για τη μετάβαση από την Ύστερη Αρχαιότητα στον Μεσαίωνα. Έτσι, στη βυζαντινή Ανατολή το λατινικό στοιχείο έδωσε τη θέση του σταδιακά στο ελληνικό. Ωστόσο, ο Ηράκλειος δεν ευτύχησε να δει τη μακροημέρευση των σημαντικών επιτευγμάτων του. Η «θύελλα» της αραβικής ερήμου σάρωσε τα πάντα στο διάβα της με προεκτάσεις που αγγίζουν το σήμερα.
Στον Γ΄ Τόμο της εννιάτομης σειράς "Βυζαντινοί Αυτοκράτορες - Στρατηγοί" του Εκδοτικού Οίκου "Historical Quest" παρουσιάζονται η άνοδος του Ηράκλειου στην εξουσία, τα εσωτερικά προβλήματα και οι εξωτερικές απειλές που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, ο ολοκληρωτικός πόλεμος στην Ανατολή και στα βουνά του Καυκάσου, καθώς και η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους. Επίσης, μελετώνται οι σύμμαχοι του Ηράκλειου στη διάρκεια του τιτάνιου αγώνα εναντίον της Σασσανιδικής Περσίας (Γασσανίδες Άραβες, Βέρβεροι, Γεωργιανοί και Αρμένιοι) και οι παντοδύναμοι αντίπαλοι του (Σασσανίδες Πέρσες, Άβαροι και Άραβες).
Ανδρόνικος, Μανόλης
Ο Mανόλης Aνδρόνικος, Έλληνας Αρχαιολόγος, γεννήθηκε στην Προύσα τον Οκτώβριο του 1919. Αργότερα με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Αργότερα έγινε καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1952. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Οξφόρδη με τον Sir John D. Beazley (1954-1955). Υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το 1957 εξελέγη υφηγητής της Αρχαιολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), το 1961 έκτακτος καθηγητής της Β' έδρας Αρχαιολογίας και το 1964 τακτικός καθηγητής στην ίδια έδρα.
Ήταν παντρεμένος με την Ολυμπία Kακουλίδου. Αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες και τα γράμματα. Διάβαζε πολύ και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του σύλλογου «Η τέχνη».
Πραγματοποίησε πολλές ανασκαφικές έρευνες στην Βέροια, την Νάουσα, το Κιλκίς, την Χαλκιδική, τη Θεσσαλονίκη αλλά το κύριο ανασκαφικό του έργο συγκεντρώθηκε στην Βεργίνα, όπου ανέσκαψε το σημαντικότατο νεκροταφείο τύμβων των γεωμετρικών χρόνων και συνέχισε σε συνεργασία με τον Γ. Μπακαλάκη την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου που είχε αρχίσει το 1937 ο Κ. Α. Ρωμαίος. Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του θεωρείται η 8η Νοεμβρίου 1977, όταν στην Βεργίνα έφερε στο φως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία, τον βασιλικό τάφο του Φιλίππου του Β' βασιλιά της Μακεδονίας. Ο τάφος ήταν ασύλλητος με ανεκτίμητα ευρήματα. Αυτή ήταν και μία από τις μεγάλες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μανόλης Ανδρόνικος πέθανε στις 30 Μαρτίου 1992.
