Η γεύση των ζωδίων
Όλοι ασχολούμαστε με τα ζώδια αλλά λίγοι ξέρουν, για παράδειγμα, ότι οι μεγαλύτεροι food lovers είναι οι Ταύροι κι οι Καρκίνοι, ότι ο Δίδυμος προτιμάει να μιλάει παρά να τρώει, ή ότι ο Σκορπιός θα εκτιμήσει μια μους σοκολάτας, για να του ξυπνήσει το πάθος που έχει μέσα του. Αν σκεφτούμε πως το ζώδιό μας καθορίζει σε αδρές γραμμές την προσωπικότητά μας και τη συμβατότητά μας με τους άλλους, τότε δεν θα μπορούσε να καθορίζει και τις γευστικές μας προτιμήσεις;
Πόσο επηρεάζει το ζώδιό μας τη γευστική μας παλέτα; Είναι η αδυναμία μας στα γλυκά ή στα αλμυρά συνδεδεμένη με το ζώδιο, τη Σελήνη ή/και τον ωροσκόπο μας;
Οι απαντήσεις βρίσκονται στη "Γεύση των ζωδίων", ένα ξεχωριστό βιβλίο που συνδυάζει τη μαγειρική με την αστρολογία.
Πρωτότυπες και ψαγμένες συνταγές, tips για το τι προτιμάει ή πώς συμπεριφέρεται στην κουζίνα κάθε ζώδιο, χρήσιμες πληροφορίες για τα πιο αγαπημένα και ωφέλιμα βότανα και μπαχαρικά και πολλά άλλα θα σας ταξιδέψουν στον κόσμο των άστρων και της γεύσης!
Πλασκοβίτης, Σπύρος, 1917-2000
Ο Σπύρος Πλασκοβίτης (πραγματικό όνομα: Πλασκασοβίτης) γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1917, αλλά από το 1931 έζησε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στο Υπουργείο Συγκοινωνιών και, από το 1951, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, από όπου απολύθηκε στη διάρκεια της δικτατορίας καθώς, ως πρωτεργάτης της οργάνωσης "Δημοκρατική Άμυνα", συνελήφθη και φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια. Διετέλεσε βουλευτής Επικρατείας (1977 κ.έ.), ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ (1981-1989) και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1984-1986). Υπήρξε εκ των ιδρυτών της Εταιρείας Συγγραφέων και διετέλεσε πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Πέθανε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2000. Διηγηματογράφος και μυθιστοριογράφος από τους καλύτερους της μεταπολεμικής περιόδου, ο Σπύρος Πλασκοβίτης πρωτοδημοσίευσε με το ψευδώνυμο "Λευκάτας" στο περιοδικό "Η Διάπλασις των Παίδων" το 1929. Το πρώτο του βιβλίο, "Το γυμνό δέντρο", εκδόθηκε το 1952. Εξέδωσε συνολικά έξι συλλογές με διηγήματα, όπου περιλαμβάνονται και δύο νουβέλες, μία νουβέλα, τέσσερα μυθιστορήματα και δύο τόμους δοκιμίων. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων "Η θύελλα και το φανάρι" (1956), με το Βραβείο των Δώδεκα για "Το φράγμα" (1961) και με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για την "Πόλη" (1980). Διηγήματά του μεταφράστηκαν στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά κι ανθολογίες του εξωτερικού, το μυθιστόρημά του "Το φράγμα" (1960) εκδόθηκε στα γαλλικά, ουκρανικά και ρουμανικά, ενώ το μυθιστόρημα "Η κυρία της βιτρίνας" (1990) στα γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά. Μια επιλογή, επίσης, από το διηγηματογραφικό έργο του κυκλοφόρησε σε ιταλική μετάφραση, με τίτλο "Τ' άλογο και τ' αεροπλάνο κι άλλα επτά διηγήματα".
