Η ψυχολογία της εκπαίδευσης
Το εγχειρίδιο Η Ψυχολογία της Εκπαίδευσης παρουσιάζει βασικές έννοιες από τον χώρο της ψυχολογίας οι οποίες σχετίζονται με την εκπαίδευση. Η συγγραφική ομάδα δίνει έμφαση σε μια προσέγγιση που στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα, παρέχοντας πρακτικές προτάσεις για τη βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων. Παράλληλα χρησιμοποιούνται υποθετικές μελέτες περίπτωσης, ώστε να αποκτήσουν οι φοιτητές μια αίσθηση σχετικά με το πώς μπορεί να εμφανίζονται τα ψυχολογικά ζητήματα μέσα στην τάξη. Οι δραστηριότητες που συνοδεύουν τις μελέτες περίπτωσης δίνουν στους φοιτητές την ευκαιρία να σκεφτούν πώς να εφαρμόσουν τις θεωρητικές τους γνώσεις σε αυτά τα πλαίσια του πραγματικού κόσμου. Οι συγγραφείς σχολιάζουν τους βασικούς όρους, καταλήγουν σε «κύρια συμπεράσματα» και σε ολόκληρο το βιβλίο παρέχουν στους φοιτητές στρατηγικές για την αναζήτηση επιστημονικών δεδομένων. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου υπάρχει περίληψη η οποία ακολουθείται από προτάσεις για περαιτέρω διάβασμα.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί απαραίτητο σύγγραμμα για προπτυχιακούς φοιτητές των παιδαγωγικών τμημάτων, καθώς και για δασκάλους που παρακολουθούν προγράμματα επιμόρφωσης. Επίσης, είναι χρήσιμο για μεταπτυχιακούς φοιτητές που έχουν επιλέξει ως ειδίκευση την εκπαιδευτική ψυχολογία.
Τίτλος βιβλίου: | Η ψυχολογία της εκπαίδευσης |
---|
Εκδότης: | Πεδίο |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) Long, Martyn (Συγγραφέας) Wood, Clare (Συγγραφέας) Littleton Karen (Συγγραφέας) Passenger, Terri (Συγγραφέας) Sheehy, Kieron (Συγγραφέας) Κωνσταντινίδη, Γκέλυ (Μεταφραστής) Ανδρέου, Ελένη, καθηγήτρια παιδαγωγικής (Επιμελητής)
|
ISBN: | 9789606350788 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2020 | Διαστάσεις: | 29x20 |
---|
Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Παιδαγωγική Ψυχολογία Εκπαίδευση > Γενικά > Α.Σ.Ε.Π. |

Lukács, Georg, 1885-1971
Ο Γκυόρκυ Λούκατς (Gyorgy Lukacs, 1885-1971) προερχόταν από εύπορη αστική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής την εποχή της Αυστρουγγαρίας. Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από πατέρα τραπεζίτη. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Βουδαπέστης και του Βερολίνου και το 1906 ανακηρύχθηκε διδάκτορας φιλοσοφίας. Το 1914 προσχώρησε στο ουγγρικό κομμουνιστικό κόμμα. Από το 1945 χρημάτισε καθηγητής αισθητικής στο πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Υπέρμαχος της αποσταλινικοποίησης, το 1956 χρημάτισε υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Νάγκι, μετά την πτώση της οποίας αυτοεξορίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Στα βασικότερα έργα του συγκαταλέγονται: "Η ψυχή και οι μορφές" (1911), "Το ιστορικό μυθιστόρημα" (1936), "Ο Γκαίτε και η εποχή του" (1946), "Ο νεαρός Χέγκελ και το πρόβλημα της καπιταλιστικής κοινωνίας" (1948), "Η καταστροφή του Λόγου" (1954), "Σολζενίτσιν" (1964).