Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση
H παρούσα εργασία αποτελεί το τρίτο κατά σειρά εγχείρημα σχετικά με τη δια-λόγου θεραπεία η οποία διακρίνει τόσο τη Συμβουλευτική ψυχολογία όσο και την ψυχοθεραπεία. Στο πρώτο μας έργο "Συμβουλευτική Ψυχολογία: Προβληματισμοί και κλινικές Πρακτικές" σχολιάσαμε τη συμβουλευτική ψυχολογία σε κοινωνικό - πολιτικό - πολιτισμικό πλαίσιο και τις παρεμβάσεις σε χώρους όπως η εργασία, η απώλεια και το πένθος, η συμβουλευτική γονέων κ.α.
Στη δεύτερη προσπάθειά μας "Ψυχοθεραπεία: Μεθοδολογία και αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας βασικών θεραπευτικών προσεγγίσεων" εστιάσαμε στα προαναφερθέντα.
Το παρόν πόνημα αποτελείται από τρεις ενότητες. (1) Αναδρομή στην Ιστορία της Ψυχοθεραπείας, (2) Διαδικασίες, Εκπαίδευση και Νομικά Θέματα σχετικά με την Ψυχοθεραπευτική Παρέμβαση, (3) Μελλοντικές Προεκτάσεις στην Κλινική Έρευνα και Ψυχολογική Θεραπεία. Η παραπάνω θεματολογία, κατά την άποψή μας, συμπληρώνει -χωρίς να εξαντλεί- σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με την έννοια της ψυχοθεραπείας τόσο στην κλινική πρακτική όσο και στην έρευνα.
| Τίτλος βιβλίου: | Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ιστορικά δεδομένα και ζητήματα παρούσας και μελλοντικής πρακτικής |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ποταμιάνος, Γρηγόρης Α. (Συγγραφέας)
κ.ά. (Συγγραφέας)
Ποταμιάνος, Γρηγόρης Α. (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789600236163 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κλινική Ψυχολογία | Σελίδες: | 176 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2020 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Ψυχοθεραπεία - Ψυχανάλυση |
|---|
Δεληβορριάς, Άγγελος, 1937-2018
Ο Άγγελος Δεληβοριάς γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία (1956) στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές το 1964 στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ/Μπραϊσγκάου και το 1965, έπειτα από επιτυχή διαγωνισμό, διορίστηκε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε αρχικά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας υπό την καθοδήγηση του Χρήστου και της Σέμνης Καρούζου και αργότερα ως επιμελητής στις Εφορείες Αρχαιοτήτων Αχαΐας και Αρκαδίας-Λακωνίας.
Το 1969, με υποτροφία της Alexander von Humboldt Stiftung, άρχισε τη μελέτη της διδακτορικής του διατριβής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, την οποία και ολοκλήρωσε το 1972. Κατά το διάστημα 1972-1973 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Από το 1973 έως και το 2014, για 41 χρόνια, διηύθηνε το Μουσείο Μπενάκη, τη ριζική ανάπλαση του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε τον Ιούνιο του 2000. Για την οργάνωση των νέων εκθεσιακών χώρων έτυχε διεθνούς αναγνωρίσεως και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1992 εξελέγη καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε διευθυντής προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στο ίδιο Τμήμα. Το 2005 αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο ως ομότιμος. Άρθρα και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις.
Έφυγε από τη ζωή στις 24 Απριλίου 2018, σε ηλικία 81 ετών.
