Οι πετράδες της Λέσβου
Μια συστηματική διερεύνηση του φαινομένου των λιθόχτιστων κατασκευών, των τεχνικών της πέτρας και των μαστόρων της, σε δυο χωριά της βορειοδυτικής Λέσβου, το Σκαλοχώρι και την Ανεμότια, σε συνάρτηση με τη γενικότερη ιστορική διαδρομή της Λέσβου στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα του 19ου και του 20ού αιώνα. Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στη δημιουργία της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας που εν πολλοίς διατηρούν και σήμερα η πόλη της Μυτιλήνης και τα χωριά του νησιού; Ποια δίκτυα πολιτών διαμόρφωσαν και συγκρότησαν τη λεσβιακή κοινωνία και την οικιστική της δομή από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα; Με επίκεντρο τα δίκτυα των μαστόρων της πέτρας, τις τεχνικές τους και την αντιπροσωπευτική αποτύπωση δυο χαρακτηριστικών οικισμών, μια διεισδυτική όσο και τεκμηριωμένη μελέτη για ό,τι ονομάζουμε "πολιτισμό της πέτρας στη Λέσβο".
Duras, Marguerite, 1914-1996
Η Marguerite Duras (ψευδώνυμο της Marguerite Donnadieu) γεννήθηκε το 1914 στο Gia-Dinh, κοντά στη Σαϊγκόν. Οι γονείς της, εκπαιδευτικοί είχαν εγκαταλείψει τη Γαλλία για να εγκατασταθούν στην Ινδοκίνα, γαλλική τότε αποικία. Ο πατέρας της πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας με τρία παιδιά τη μητέρα της που δέχεται να δουλέψει σε μικρά χωριά στην τροπική ενδοχώρα για να τα μεγαλώσει. Μια κτηματική επένδυση στην Καμπότζη αποδείχτηκε επίσης άχρηστη για την οικογένεια, καθότι μη καλλιεργήσιμη. Αυτά τα παιδικά και εφηβικά χρόνια θα περιγράψει αργότερα η Ντυράς στο "Un barrage contre le Pacifique" και στο "L'Amant". Η Μαργκερίτ τελειώνει τις σπουδές σε γαλλικό λύκειο, σε πανσιόν στη Σαϊγκόν και έρχεται στη Γαλλία, όπου εγκαθίσταται στο Παρίσι και αρχίζει πανεπιστημιακές σπουδές στη νομική, στα μαθηματικά και στις πολιτικές επιστήμες. Το πρώτο της μυθιστόρημα, "Les Impudents" δημοσιεύεται το 1943. Από τότε χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Ντυράς, θεωρώντας ότι "ένας συγγραφέας δεν μπορεί να γράφει με το όνομα του πατέρα του". Παντρεύεται το 1939 τον Robert Antelme, και το 1942 θα γνωρίσει τον Dyonis Mascolo από τον οποίο θα αποκτήσει ένα γιο, τον Jean. Γράφει το 1950 το "Un barrage contre le Pacifique" και συχνάζει στους λογοτεχνικούς παρισινούς κύκλους. Έκτοτε, η συγγραφή δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Εκδίδονται τα έργα της "Le Marin de Gibraltar" (1952), "Les Petits Chevaux de Tarquinia" (1953), "Des journees entieres dans les arbres" (1954), "Le Square" (1955). Ωστόσο, θα επιβληθεί ως μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας με το "Moderato Cantabile" (1958), το σενάριο για την ταινία που γύρισε ο Αλαίν Ρεναί το 1959, "Hiroshima, mon amour" και το "Dix heures et demie du soir en ete" (1960).
Με το "Le Ravissement de Lol. V. Stein" (1964) εγκαινιάζεται ένας μυθιστορηματικός κύκλος που στοιχειώνει το πρόσωπο της ηρωίδας Αν-Μαρί Στάινερ, που βρίσκει την καλύτερη έκφρασή του στον "Vice-Consul" (1965) και στο "India Song" (1974), αφηγήματα που η ίδια θα τα κάνει κινηματογραφικές ταινίες. Ακολουθούν: "L'Amante anglaise" (1967), "Agatha" (1981), "L'Amant" (1984), που τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt και υπήρξε η πιο μεγάλη εκδοτική της επιτυχία (έγινε επίσης ταινία από τον Ζαν-Ζακ Αννώ), "L'Amant de la Chine du Nord" (1992), "Yann Andrea Steiner" (1992) όπου κάνει μυθιστορηματικό πρόσωπο τον σύντροφο της ζωής της από το 1980. Η Marguerite Duras πέθανε το 1996 σε ηλικία 81 ετών. Εκτός από το πεζογραφικό της έργο, άφησε πίσω της τα θεατρικά "Les Viaducs de Seine-et-Oise" (1960), "Le Square" (1962), "Les Eaux et Forets", "La Musica" (1965) "Savannah Bay" (1982), σενάρια για τον κινηματογράφο (μεταξύ των οποίων το διάσημο πλέον "Χιροσίμα, αγάπη μου" που κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ σεναρίου) και ασχολήθηκε με την παραγωγή ταινιών. Το 1984 έγραψε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Ο εραστής" και κέρδισε το βραβείο Concourt. Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 82 ετών.
