Σφαχτάρια στο λευκό
ΣΕ ΜΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ
Περ κε του παρλέ
–γιατί πράγμα μιλάτε κύριε;–
στο παρκέ μιας πλατφόρμας που ίπταται
καμπυλωτή σε μιαν άμπωτη του χωροχρόνου;
Εμέ με ενδιαφέρει η εντερολογία η συγκριτική των πτηνών
ζώντων και τεθνεώτων
εμφανισθέντων και εξαφανισθέντων
όντως πτηνών και ημίπτηνων
πιγκουίνων κοτών και πουλπούλογλων
λόγων σημείων α και β
στις κορυφογραμμές Μάττερχορν
λόφων μοναχικών στη Γη και στον Άρη
φουσκώματα ύλης στους όρχεις στο φεγγάρι ή στον ειλεό,
περάσματα στενά, υγρά μεταβλητά
ξερά στον βόρειο πόλο, και στο έντερο,
εδώ οι σελαγισμοί είναι πράσινοι, τα χολαγγεία καφέ,
ενώ στον Κρόνο κόκκινοι, στον Δία μπλε
φωτοστέφανα ψεύτικα μαγνητικά κοσμήματα
σε πέτρες στα νεφρά –λεβάιν– ενός σύμπαντος
που φουσκώνει σαν κούρκος για να σκάσει μετά
αναπολώντας μιαν άλλη αρχή
μια κάποιου τύπου επανεκκίνηση
εδώ ή εκεί, ποια είναι η Β’ Εθνική
δεν θα μας πει κανείς
εσύ είσαι ο διαιτητής, ο διευθυντής
το γήπεδο και το χορτάρι είσαι εσύ, και οι προβολείς,
θα σφυρίξεις την αρχή, την λήξη, την παράταση,
με κάποιου τύπου ανοχή,
την παραβίαση κανόνων που δεν έθεσες εσύ,
θα αμφισβητήσεις και θα εκραγείς
αντί να παιχνιδίσεις με την ύλη την ανταποκριτική
όχι σαν αυνανιστής μα ως εραστής
που υπηρετεί τον άλλον και αλληλοεπιδρά
όχι ως διευθυντής ορχήστρας, αλλά ως τζαζ
τζαμάρει μπλουζ και δίχως κλου γελά
και αστράφτουν φώτα προσωρινά
σπέρματα σιντριβανιστά, αχνιστά
προτού σκάσουν κενά
ή σαρκωμένα σε έναν άλλον ουρανό,
εδώ, που αυλακώνουν άλλοι ξεχωριστά,
έχε γεια, μπαμπά (;)
(Από την ενότητα "Επιφάνια")
| Τίτλος βιβλίου: | Σφαχτάρια στο λευκό |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | 9.54 |
|---|
| Εκδότης: | Θράκα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Γκολίτσης Πέτρος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786185463069 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2020 | Διαστάσεις: | 19x12 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Ποίηση |
|---|
Άννινος, Μπάμπης, 1852-1934
Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).
