Το αντάρτικο κίνημα του Δυτικού Πόντου
Η παρούσα ιστορική έρευνα επιχειρεί μία συνολική παρουσίαση της αντίστασης που πρόβαλε ο Ελληνισμός του Δυτικού Πόντου κατά τη διάρκεια των δύο εθνικιστικών εκκαθαρίσεων, των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, μεταξύ των ετών 1914-1923, αλλά και κατά τη διάρκεια των σφοδρών διωγμών των ντερέμπεηδων του 17ου αιώνα. Η τραγωδία στο Κάστρο της Κοπέλας (1680), ο μαζικός πνιγμός των Παυρενών στον Άλυ ποταμό (1810-1820) υπήρξαν κορυφαίες στιγμές της ιστορίας του Δυτικού Πόντου πριν από το Ζάλογγο και την Αραπίτσα της Νάουσας.
Εξετάζεται η παράλληλη πορεία των γεγονότων στο βουνό με τους μαζικούς διωγμούς της νεοτουρκικής και της κεμαλικής περιόδου, αλλά και τα γεγονότα της διεθνούς σκηνής, καθώς και της δεκαετούς επικής πορείας του ελληνικού στρατού από τους Βαλκανικούς Πολέμους μέχρι την καταστροφή της Σμύρνης.
Ο αγώνας των ενόπλων και των σύγχρονων αμαζόνων, που, ντυμένες με τη μαύρη αντάρτικη στολή και τα παιδιά δεμένα στην πλάτη, πολεμούσαν για το αγαθό της ελευθερίας της ύπαρξής τους, την τιμή και την αξιοπρέπειά τους, είναι από τις κορυφαίες στιγμές της Ιστορίας του Ελληνισμού.
Επίσης, αναλύονται τα αίτια της πρώιμης εκδήλωσης αντίστασης, τα αίτια της φυγής των ελληνικών πληθυσμών στο βουνό, η ζωή στο βουνό, η οργάνωση της ένοπλης αντίστασης. Αναφέρονται αναλυτικά τα γεγονότα μέχρι την κήρυξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, οι διωγμοί της νεοτουρκικής περιόδου, ο ένοπλος αγώνας μέχρι την Ανακωχή (Οκτώβριος 1918), τα γεγονότα κατά την Ανακωχή του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, το Ζήτημα του Πόντου, η έλευση του Μουσταφά Κεμάλ στον Πόντο και τα γεγονότα του 1920, οι διωγμοί της κεμαλικής περιόδου, η ένοπλη αντίσταση κατά την κεμαλική περίοδο των διωγμών, η διαδικασία φυγής των αγωνιστών και η στρατηγική της παγίδευσής τους μετά την Ανακωχή, οι εμβληματικές μορφές του αγώνα, η συμβολή των γυναικών στον αγώνα, ο καταμερισμός των αντιστασιακών- αντάρτικων δυνάμεων στον Πόντο, οι ονομαστοί καπετάνιοι και η αριθμητική δύναμή τους.
Παρουσιάζονται, ακόμη, τα κίνητρα του νεοτουρκικού και του κεμαλικού κατεστημένου, που οδήγησαν στην εθνικιστική εκκαθάριση των Ελλήνων του Δυτικού Πόντου. Αποδεικνύεται ότι αυτό που ονομάζουμε αντάρτικο ήταν η ενεργή αντίσταση των κατοίκων του Πόντου, που ύψωσαν το ανάστημά τους, ξεπέρασαν τη μοίρα του ραγιά και αντιστάθηκαν στην εξολόθρευσή τους. Ήταν ο υπέρ πάντων αγώνας για την προστασία και τη σωτηρία των γυναικών, των βρεφών, των παιδιών, των αμάχων και των αναξιοπαθούντων, που είχαν καταφύγει στα βουνά.
Τίτλος βιβλίου: | Το αντάρτικο κίνημα του Δυτικού Πόντου |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Δρόμος σωτηρίας των Δυτικοποντίων στους εξισλαμισμούς και διωγμούς των Τιμαριούχων, των Νεοτούρκων και των Κεμαλιστών |
---|
Εκδότης: | Σταμούλης Αντ. |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Αλεξιάδης, Θωμάς (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789606560187 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2020 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία |

Παπακωνσταντίνου, Γιώργος
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Sorbonne, Ρaris II, του οποίου είναι διδάκτορας. Από το 1987 έως το 1989 δίδαξε ως Ειδικός Επιστήμονας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και το 1991 εξελέγη Λέκτορας στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1995 προήχθη σε επίκουρο καθηγητή και το 2008 εξελέγη επίκουρος καθηγητής Διοίκησης και Οικονομίας της Εκπαίδευσης στο αντίστοιχο Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου υπηρετεί σήμερα. Εκτός από τα παραπάνω τμήματα στα οποία ο κ. Παπακωνσταντίνου προσέφερε επί πολλά χρόνια διδακτικό έργο, έχει ακόμη διδάξει αντικείμενα της ειδικότητας του στο Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και στην ΠΑΤΕΣ της ΣΕΛΕΤΕ Ιωαννίνων. Έχει, επίσης, συμμετάσχει σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα και σε πολλά επιστημονικά συνέδρια με ανακοινώσεις. Έχει συγγράψει, μόνος του ή μαζί με άλλους, έξι βιβλία και περισσότερα από τριάντα πέντε άρθρα, τα οποία πραγματεύονται θέματα σχετικά με τη διοίκηση και τα οικονομικά της εκπαίδευσης.