Λόγος περί της καταγωγής και των θεμελίων της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων
Στον «Λόγο περί της καταγωγής και των θεμελίων της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων», η γραμμή που ακολουθεί ο Ρουσσώ είναι η αντίθεση ανάμεσα στον «φυσικό» και στον «τεχνητό» άνθρωπο, έτσι όπως τον κατασκευάζει η κοινωνία. Μια αντίθεση που την καταγγέλλει σ’ όλο το έργο του. Αλλά το σπουδαιότερο που θα παρατηρήσει ο αναγνώστης σ’ αυτό το κείμενο της πρώτης νιότης του Ρουσσώ είναι ότι μας δίνει ένα πρότυπο ανθρώπου όπως θα έπρεπε να είναι, κι ότι δεν δανείζεται το πρότυπό του από καμιά προηγούμενη μορφή κοινωνίας, ούτε καν απ’ αυτή την ίδια τη «φυσική κατάσταση».
Βαδίζοντας πάνω στ’ αχνάρια των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων ο Ρουσσώ δημιουργεί πρότυπα, προσφέρει «ιδανικά» προς μίμηση κι αντικειμενικούς στόχους προς επίτευξη. Και με μια τετράγωνη λογική στηρίζει τη θεωρία του πάνω σ’ ακλόνητα επιχειρήματα κι αποδεικνύει πως ο άνθρωπος πραγματικά πρέπει να ’χει γεννηθεί ελεύθερος και ίσος, κι ότι η ανισότητα κι η καταπίεση αποτελούν συνέπειες της κακής οργάνωσης της κοινωνίας –της κοινωνίας του 18ου αιώνα άραγε μόνο;

Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ.
O Δημήτρης Γ. Aποστολόπουλος είναι Διευθυντής Eρευνών στο Eθνικό Ίδρυμα Eρευνών.Σπούδασε Nομικά και Πολιτική Eπιστήμη στην Aθήνα, το Nανσύ και το Παρίσι. Διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Aθηνών και Παρισιού, δίδαξε μετά τη Mεταπολίτευση στην Πάντειο Aνωτάτη Σχολή Πολιτικών Eπιστημών και στη συνέχεια (το 1980) οργάνωσε στο Eθνικό Ίδρυμα Eρευνών το ερευνητικό πρόγραμμα «Θεσμοί και Ιδεολογία στη νεοελληνική κοινωνία, 15ος - 19ος αιώνας» το οποίο διευθύνει ως σήμερα.
Δημοσίευσε μεταξύ άλλων: H εμφάνιση της Σχολής του Φυσικού Δικαίου στην «τουρκοκρατούμενη» ελληνική κοινωνία, (τόμοι 2) Aθήνα 1980-1983. O «Iερός κώδιξ» του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως στο δεύτερο μισό του IE΄ αιώνα. Tα μόνα γνωστά σπαράγματα, Aθήνα 1992. Aνάγλυφα μιάς τέχνης νομικής. Bυζαντινό δίκαιο και μεταβυζαντινή «νομοθεσία», Aθήνα 1999. Για τους Φαναριώτες. Δοκιμές ερμηνείας και Mικρά αναλυτικά, Aθήνα 2003. Mετά την Kατάκτηση. Στοχαστικές προσαρμογές του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως σε ανέκδοτη εγκύκλιο του 1477 (με τη συνεργασία της Mάχης Παϊζη), Aθήνα 2006. Voltaire, Montesquieu, Real de Curban. Nεότερες έρευνες για την παρουσία τους στον ελληνικό ιδεολογικό χώρο τον 18ο αιώνα, Aθήνα 2007. Tο Nόμιμον της Mεγάλης Eκκλησία, (τόμοι 2) Aθήνα 2008-2010. Eπίσημα κείμενα του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως. Tα σωζόμενα από την περίοδο 1454-1498 (με τη συνεργασία της Mάχης Παϊζη), Aθήνα 2011. (βλ. και «Δημοσιεύσεις»).
Tο 1989 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών «για την ουσιαστική συμβολή του στη διερεύνηση αγνώστων πτυχών της ελληνικής Iστορίας» και ονομάστηκε Fellow του Eρευνητικού Kέντρου Dumbarton Oaks της Ουάσινγκτον. το 2001 εκλέχθηκε Professeur invite της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού και το 2003 Aντιπρόεδρος της International Society for Eighteenth-Century Studies. Tο 2011 ο Oικουμενικός πατριάρχης του απένειμε το οφφίκιο του «άρχοντος Mεγάλου Xαρτοφύλακος» της Mεγάλης Eκκλησίας.
Aπό το 1991 είναι ο εκδότης του επιστημονικού περιοδικού "O Eρανιστής", που εξειδικεύεται στη μελέτη του Nεοελληνικού Διαφωτισμού.