Πόλη και πολεοδομικές πρακτικές
Το βιβλίο παρουσιάζει σ’ ένα ενιαίο πλαίσιο τις βασικές αντιλήψεις και πρακτικές που αναφέρονται στον χωρικό σχεδιασμό των πόλεων. Οι προσεγγίσεις, τα επιχειρήματα και τα παραδείγματα που περιλαμβάνονται δίνουν έμφαση στην πρόσφατη ευρωπαϊκή και ειδικότερα την ελληνική εμπειρία.
Οι συγγραφείς κινούνται σε τέσσερις βασικούς άξονες:
-Την αναγκαιότητα του χωρικού σχεδιασμού: Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ως σήμερα τα πολλαπλά προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πόλεις και η αδυναμία των προηγούμενων πολεοδομικών πρακτικών να συμβάλουν στην επίλυσή τους έχουν οδηγήσει στην ανάγκη διαμόρφωσης στρατηγικών πλαισίων για την προώθηση της αστικής ανάπτυξης και τη βελτίωση της οργάνωσης των πόλεων.
-Τη ρύθμιση των χρήσεων γης: Η εξέλιξη του χωρικού σχεδιασμού κατέληξε σ’ ένα ιδιαίτερα πλούσιο και ταυτόχρονα πολύπλοκο σύστημα κανόνων που καθορίζουν από τη μια μεριά τις χωρικές στρατηγικές και από την άλλη τις σχέσεις ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό συμφέρον, καθώς και τα δικαιώματα στο χώρο της πόλης.
-Τις μετακινήσεις στην πόλη: Οι αστικές περιοχές αποτελούν σημεία συσσώρευσης ποικίλων δραστηριοτήτων και αναγκών για μετακινήσεις. Ο σχεδιασμός που στοχεύει στην αρμονική συνύπαρξη όλων των δικτύων και μέσων μεταφοράς σε μια αστική περιοχή αποτελεί προϋπόθεση για την προώθηση βιώσιμων αστικών μετακινήσεων.
-Τις παρεμβάσεις της ΕΕ στον αστικό χώρο: Οι πόλεις διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στο μέλλον της Ευρώπης ως κέντρα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί παρεμβάσεις αστικής ανάπτυξης στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής και της πολιτικής περιβάλλοντος, με στόχο να γίνει βιώσιμη.
Το βιβλίο συμβάλλει ουσιαστικά στον επιστημονικό διάλογο, την έρευνα και την εκπαίδευση στα ζητήματα πολεοδομίας και αστικής ανάπτυξης, συμπληρώνοντας έτσι τη σχετικά περιορισμένη ελληνική βιβλιογραφία σ' ένα τόσο κρίσιμο επιστημονικό και επαγγελματικό πεδίο.
| Τίτλος βιβλίου: | Πόλη και πολεοδομικές πρακτικές |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Για τη βιώσιμη αστική ανάπτυξη |
|---|
| Εκδότης: | Κριτική |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Ανδρικοπούλου, Ελένη (Συγγραφέας)
Γιαννακού, Αθηνά (Συγγραφέας)
Καυκαλάς, Γρηγόρης (Συγγραφέας)
Πιτσιάβα - Λατινοπούλου, Μαγδαληνή Χ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789602185490 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Επιστημονική Βιβλιοθήκη | Σελίδες: | 387 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2007 | Διαστάσεις: | 30x23 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία
Επιστήμες > Θετικές > Αρχιτεκτονικη, Τοπογραφία, Χαρτογραφία |
|---|
Tolstoj, Lev Nikolaevic, 1828-1910
Ο Λέων Τολστόι (1828-1910) είναι ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες, γνωστός στο ευρύ κοινό πρωτίστου για τα έργα του "Πόλεμος και Ειρήνη" και "Άννα Καρένινα", που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών. Η ζωή του Τολστόι χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αντιθέσες, καθώς τα πρώτα άσωτα χρόνια της αριστοκρατίας τα διαδέχτηκε η ριζοσπαστική μεταστροφή του προς την άρνηση του πλούτου, τη φιλανθρωπία και προς έναν ιδιόμορφο ειρηνιστικό και χριστιανικό αναρχισμό, που έτυχε θαυμασμού από προσωπικότητες όπως ο Γκάντι και επισφραγίστηκε με τον αφορισμό της Ρωσικής Εκκλησίας. Η στροφή στην κοσμοθεωρία του άρχισε να συντελείται με την απογοήτευση που γεύτηκε πολεμώντας με τον ρώσικο στρατό σε διάφορα μέτωπα μέχρι το 1856, όταν και έγραφε τα πρώτα του έργα, αυτοβιογραφικά σε μεγάλο βαθμό. Ο πόλεμος γυμνός, χωρίς πατριωτικά πλουμίδια, σκιαγραφήθηκε στα "Διηγήματα της Σεβαστούπολης" (1855). Λίγο μετά ο Τολστόι αφοσιώθηκε στα κτήματα του, γράφοντας παράλληλα τους "Κοζάκους" (1863) και τον "Πολικούσκα" (1863), έκφραση της γοητείας που του ασκούσε ο χωριάτικος τρόπος ζωής και συνάμα της αποστροφής του για την αριστοκρατική τάξη πραγμάτων, της οποίας ο καθωσπρεπισμός στηλιτεύτηκε στην "Άννα Καρένινα" (1875-77). Στον "Πόλεμο και Ειρήνη" (1865-69), έργο που βασίστηκε σε ιστορικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα όπως τα επεξεργάστηκε η πολιτική σκέψη του Τολστόι, επιχειρήθηκε η ανατροπή της ιστορικής μυθοπλασίας, η αποκαθήλωση των ηγετικών μορφών και η ανάδειξη του ρόλου των απλών στρατιωτών. Στα τελευταία έργα του, όπως είναι "Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς"" (1886), "Η σονάτα του Κρόιτσερ" (1887-9), "Ο Διάβολος" (1889-90) και η "Ανάσταση" (1899), ο Τολστόι ανέλυσε πτυχές της γνήσιας χριστιανικής αρετής σε αντιδιαστολή με τον τυπικισμό, μια αρετή που εφάρμοσε ζώντας ασκητικά, παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις της γυναίκας του και την αποστασιοποίηση του από το οργανωμένο κράτος και την επίσημη Εκκλησία. Πλήθη όμως ολόκληρα τον θεωρούσαν πρότυπο και προσπαθούσαν να τον γνωρίσουν από κοντά, στη δύση πλέον της ζωής του.
