Η πολύπαθη πορεία του δικαίου και της δικαιοσύνης μέσα στο χρόνο
«Η δύναμη χωρίς τη δικαιοσύνη είναι κατηγορούμενη. Έπρεπε να συνταιριάσουμε τη δικαιοσύνη με τη δύναμη και να πετύχουμε ό, τι είναι δίκαιο να έχει δύναμη ή ό,τι έχει δύναμη να είναι δίκαιο… Όμως δεν καταφέραμε το δίκαιο να αποκτήσει δύναμη αλλά επιτρέψαμε στη δύναμη να αποκτήσει δίκαιο» (μτφ.).
Blaise Pascal, Pensees, Section I.,
Papiers classes, V. Raisons des effets, 103-298.
Το ενδιαφέρον για μια συνολική μελέτη της ιστορίας του δικαίου υπήρξε μάλλον περιορισμένο στη χώρα μας. Η υστέρηση μάλιστα στη μελέτη της ιστορίας της δικαιοσύνης στην Ελλάδα αλλά και στις ξένες χώρες υπήρξε χαρακτηριστική. Με το βιβλίο του Γιώργου Σταυρόπουλου επιχειρείται μια συνοπτική προσέγγιση της γένεσης και της εν γένει εξέλιξης του δικαίου και της δικαιοσύνης σε διεθνές αλλά και εθνικό πλαίσιο. Περισσότερη έμφαση δίνεται στην απονομή της δικαιοσύνης σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους, με ιδιαίτερη αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα, τους μεσαιωνικούς χρόνους, αλλά και την περίοδο μετά τη σύσταση του νεότερου ελληνικού κράτους μέχρι τις μέρες μας. Η έρευνα της ιστορίας του δικαίου και της δικαιοσύνης αποτελεί μια συναρπαστική απασχόληση, τα διδάγματα μάλιστα της σχετικής μελέτης αποκτούν συχνά μια απροσδόκητη επικαιρότητα.
Η συγκυρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή για την καλύτερη γνώση της περιπετειώδους πορείας του δικαίου και της δικαιοσύνης τα χρόνια που πέρασαν στον ελληνικό χώρο. Η ιστορική τους διαδρομή υπήρξε γεμάτη αντιφάσεις, σημαντικές εξάρσεις, αλλά κυρίως από επιθέσεις της εκάστοτε επικρατούσας πολιτικής εξουσίας κατά της σταθερότητας και ασφάλειας του δικαίου, αλλά και κατά της ανεξαρτησίας και τελικά του ίδιου του κύρους της δικαιοσύνης.
Ο συγγραφέας δεν συμπυκνώνει στο βιβλίο αυτό μόνο εμπειρίες του από τη μακρά δικαστική και όχι μόνο σταδιοδρομία του, αλλά κυρίως χρησιμοποιεί τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει λόγω της διδασκαλίας από μέρους του του μαθήματος της Ιστορίας της Δικαιοσύνης στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών. Η πολύπαθη πορεία του δικαίου και της δικαιοσύνης μέσα στο χρόνο προκαλεί πολλές σκέψεις και προβληματισμούς, αλλά είναι και αφορμή για μια αλλαγή κατεύθυνσης σε πολλά επίπεδα. Ειδικά ο δικαστής οφείλει πάντα να διαψεύδει την απαισιόδοξη προεπαναστατική διαπίστωση του Ρουσσώ : « Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και παντού βρίσκεται αλυσοδεμένος».
| Τίτλος βιβλίου: | Η πολύπαθη πορεία του δικαίου και της δικαιοσύνης μέσα στο χρόνο |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σταυρόπουλος Γιώργος Κ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600238174 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Πολιτεία. Θεσμοί. Δικαιώματα | Σελίδες: | 94 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2021 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Engels, Friedrich, 1820-1895
Ο Φρειδερίκος Έγκελς (Friedrich Engels) γεννήθηκε το 1820, γόνος ενός επιτυχημένου Γερμανού βιομηχάνου. Σε ηλικία 24 ετών ο πατέρας του τον έστειλε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας σε ένα εργαστήριο βάμβακος. Ο νεαρός Φρειδερίκος συγκλονίστηκε από τη φτώχια της πόλης και ξεκίνησε τη συγγραφή μιας έκθεσης η οποία δημοσιεύτηκε ως "Η κατάσταση των εργατικών τάξεων στην Αγγλία" - "Condition of the working classes in England" (1844). Λίγο αργότερα, στη Γαλλία, ο Έγκελς συναντά τον Μαρξ και εφεξής συνδέονται με μια εγκάρδια φιλία. Συμμερίστηκε της απόψεις του Μαρξ σχετικά με τον καπιταλισμό και είχε ιδιαίτερη ικανότητα στο να γράφει λόγους που επρόκειτο να απαγγελθούν στο ευρύ πλήθος. Ο Έγκελς έπειτα ακολούθησε τον Μαρξ στο Βέλγιο, αφού οι Πρωσικές αρχές πίεσαν τη Γαλλία να εξορίσουν τον δεύτερο. Το Βέλγιο τότε αποτελούσε μια χώρα όπου υπήρχε περισσότερη ελευθερία έκφρασης συγκριτικά με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Το 1846 δημιούργησαν την "Κομμουνιστική επιτροπή ανταπόκρισης" ("Communist correspondence committee") με σκοπό να συνενώσουν τους σοσιαλιστές ηγέτες που ζούσαν σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Οι σοσιαλιστές στην Αγγλία, επηρεασμένοι από αυτή την έντονη κινητικότητα αποφάσισαν να διαμορφώσουν ένα νέο οργανισμό, την "Κομμουνιστική Συνομοσπονδία" ("Communist League"). Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν η "ανατροπή της αστικής τάξης, η επικράτηση του προλεταριάτου, η απεμπόληση της παλαιάς καπιταλιστικής κοινωνίας που βασίζεται σε ταξικούς ανταγωνισμούς και η εγκαθίδρυση μιας νέας αταξικής κοινωνίας όπου δε θα υπάρχει προσωπική ιδιοκτησία". Ο Έγκελς αργότερα επέστρεψε στη Γερμανία για λόγους οικονομικούς και εργάστηκε στην επιχείρηση του πατέρα του. Έτσι εξασφάλισε εισόδημα και για τον Καρλ Μαρξ. Οι δυο φίλοι κράτησαν στενή επαφή για τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Εποικοινωνούσαν ταχυδρομικά κατά μέσο όρο με ένα γράμμα κάθε δυο μέρες. Μετά το θάνατο του Μαρξ το Μάρτη του 1883, ο Έγκελς αφιέρωσε τη ζωή του στην έκδοση και τη μετάφραση των έργων του Μαρξ μέχρι το θάνατό του στα 1895. Φυσικό επόμενο των ριζοσπαστικών θέσεων που πρέσβευε είναι η δημιουργία αντιλόγων και εξίσου ριζικών διαφωνιών που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Είναι παρολαυτά φανερή η συμβολή του στην ανανέωση και δημιουργία νεότερων φιλοσοφικών ιδεών που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
