Η ριζοσπαστικότητα της αγάπης
Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να περιπλανηθούμε μέσα στην επαναστατική ιστορία του 20ου αιώνα και, χωρίς κανέναν φόβο για τις πιθανές απαντήσεις, να ρωτήσουμε τους βασικούς πρωταγωνιστές της– από τον Lenin στον Che Guevara, από την Alexandra Kollontai στην Ulrike Meinhof – φαινομενικά αφελείς ερωτήσεις πάνω στην αγάπη; Παρόλο που όλες οι σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές του 20ου αιώνα περιλάμβαναν έντονες συζητήσεις πάνω στον ρόλο της αγάπης, φαίνεται πως στον 21ο αιώνα των νέων τεχνολογιών του εαυτού, ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν υπερπληθωρισμό του σεξ, και όχι της αγάπης. Πηγαίνοντας πίσω στην σεξουαλική επανάσταση της Οκτωβριανής Επανάστασης και στην συνεπακόλουθη καταπίεση της, στο δίλημμα του Che ανάμεσα στην αγάπη και την αφοσίωση στην επανάσταση, και στην περίοδο του ‘68 (από τις κομμούνες έως την τρομοκρατία) και την εμπορευματοποίηση της στον ύστερο καπιταλισμό, ο Κροάτης φιλόσοφος Srećko Horvat δίνει μια πιθανή απάντηση στο ερώτημα γιατί οι μεγαλύτεροι ριζοσπάστες επαναστάτες φοβόντουσαν την ριζοσπαστικότητα της αγάπης. Τι είναι τόσο ριζοσπαστικό σε μια φαινομενικά συντηρητική αντίληψη της αγάπης και γιατί πρόκειται για οτιδήποτε άλλο παρά συντηρητική;
| Τίτλος βιβλίου: | Η ριζοσπαστικότητα της αγάπης |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | The Radicality of Love |
|---|
| Εκδότης: | Τοποβόρος εκδόσεις Εξαρχείων |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Horvat Srećko (Συγγραφέας)
Ξενιού Άρτεμις (Μεταφραστής)
Manouach Ilan (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9786188658004 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Τοποβόρος | Σελίδες: | 144 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2023 | Διαστάσεις: | 17x12 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Διάφορα |
|---|
Lukács, Georg, 1885-1971
Ο Γκυόρκυ Λούκατς (Gyorgy Lukacs, 1885-1971) προερχόταν από εύπορη αστική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής την εποχή της Αυστρουγγαρίας. Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από πατέρα τραπεζίτη. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Βουδαπέστης και του Βερολίνου και το 1906 ανακηρύχθηκε διδάκτορας φιλοσοφίας. Το 1914 προσχώρησε στο ουγγρικό κομμουνιστικό κόμμα. Από το 1945 χρημάτισε καθηγητής αισθητικής στο πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Υπέρμαχος της αποσταλινικοποίησης, το 1956 χρημάτισε υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Νάγκι, μετά την πτώση της οποίας αυτοεξορίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Στα βασικότερα έργα του συγκαταλέγονται: "Η ψυχή και οι μορφές" (1911), "Το ιστορικό μυθιστόρημα" (1936), "Ο Γκαίτε και η εποχή του" (1946), "Ο νεαρός Χέγκελ και το πρόβλημα της καπιταλιστικής κοινωνίας" (1948), "Η καταστροφή του Λόγου" (1954), "Σολζενίτσιν" (1964).
