Αναφορά στον Γκρέκο
Η Αναφορά στον Γκρέκο αποτελεί το βιβλίο-κλειδί για τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
Πρόκειται για μια ιδιότυπη αυτοβιογραφία, που περιέχει παραλλαγμένα ή και αυτούσια τμήματα από επιστολές, ημερολόγια, σημειωματάρια, καθώς και αποσπάσματα από άλλα έργα του, με μυθιστορηματικό χαρακτήρα, τα οποία συνθέτουν μια σπουδή πάνω στα έσχατα προβλήματα, μια ιστορία ενός εσωτερικού οδοιπορικού, την προσωποποίηση της πνευματικής του περιπλάνησης.
Επιπλέον, το έργο αυτό, το οποίο ο Καζαντζάκης σχεδίαζε στην ακμή του, πραγματώνεται τελικά στην καμπή του βίου του και αποκτά τον χαρακτήρα μιας μελέτης θανάτου, ως «απολογισμού» μιας ζωής γεμάτης ένταση και στοχασμό, καθώς εκείνο που ενδιαφέρει τον συγγραφέα εδώ αλλά και εκείνο που θεωρεί ηθική υποχρέωση κάθε ανθρώπου και δικό του ύψιστο χρέος είναι να δώσει λόγο «για την κόκκινη γραμμή που σημαδεύει την πορεία του ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πάθη και στις ιδέες».
Έτσι, τα προσωπικά βιώματα και οι αναμνήσεις του Καζαντζάκη αναπόφευκτα γίνονται μέρος της συλλογικής συνείδησης, κοινός τόπος συνάντησης των ανθρώπων που τους συνέχει η ίδια μοίρα.
Ο Καζαντζάκης, στο βασίλεμα της ζωής του, ως άλλος Οδυσσέας επιστρέφει στα πάτρια εδάφη του και κάνει την αναφορά στον στρατηγό του: την Αναφορά στον Γκρέκο.
«Θα βρεις λοιπόν, αναγνώστη, στις σελίδες ετούτες την κόκκινη γραμμή, καμωμένη από στάλες αίμα μου, που σημαδεύει την πορεία μου ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πάθη και στις ιδέες.
Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του, πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζουνται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά –θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους– να σταυρωθούν, ν’ αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους.
Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης, άλλον δεν έχει».
Παΐζης Χρήστος
Ο Χρήστος Παΐζης (1956-2015) γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Αθηνών και στα ίδια Πανεπιστήμια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία. Από το 2002 ήταν Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής – Ψυχολογίας) και το θέμα της διατριβής του αφορούσε στη φιλοσοφία του Martin Heidegger(«Φιλοσοφία, τέλος της Φιλοσοφίας και Σκέψη στο έργο του Martin Heidegger»). Είχε εργαστεί ως φιλόλογος σε μεγάλα φροντιστήρια των Αθηνών («Φάσμα», «Ορόσημο», «Μαντάς», «Γνώση», κ.ά.), σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Ελληνο-γερμανική Αγωγή) και σε πρότυπα σχολεία (Βαρβάκειος). Είχε εκδώσει πολλά βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου σχετικά με τη διδασκαλία της έκθεσης, της Ιστορίας και της λογοτεχνίας και είχε, επίσης, συνεργαστεί με φροντιστηριακούς οργανισμούς που προετοίμαζαν υποψηφίους για τους διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π. (Alexander). Πολλά άρθρα του με φιλοσοφικό, φιλολογικό και ιστορικό περιεχόμενο δημοσιεύθηκαν σε έγκριτα περιοδικά (Λεβιάθαν, Νέα Κοινωνιολογία, Ελληνική Αγωγή κ.ά.). Έγραψε μονογραφίες για τον Heidegger, τον Lucàcs, τον Wittgenstein, τον Pascal, τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη, τον Σινόπουλο, τον Παπατσώνη και τον Μαλακάση. Το 2003 έλαβε τον τιμητικό τίτλο του Καθηγητή Affiliate στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Alpine Ζυρίχης στην Αρχαία Ελληνική Λογοτεχνία. Επίσης, είχε κάνει μεταφράσεις από γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και είχε αναλάβει την επιμέλεια πολλών συγγραμμάτων.
Με την αστρολογία ασχολήθηκε διεξοδικά πάνω από 20 χρόνια. Είχε δημοσιεύσει πάνω από 2500 άρθρα στο διαδίκτυο και στα περιοδικά «Αστρολόγος», «Ελληνική Αγωγή», «Ζωή και Ζώδια». Στον «Αστρολόγο» είχε μόνιμες στήλες (Πολιτική, Εσωτερική και Ωριαία Αστρολογία). Έχει εκδώσει πάνω από 60 βιβλία αστρολογίας και μεταφυσικής και δίδαξε αστρολογία και φιλοσοφία επί σειρά ετών στην αίθουσα ΑΛΣ.
Λόγω του αιφνιδίου θανάτου του (2015), την έκδοση και την επανέκδοση των βιβλίων του έχει αναλάβει η ανιψιά του Ευγενία Ακακίου, στην οποία ανήκουν και τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραμμάτων του θείου της.
(Πηγή: "Εκδόσεις Λεξίτυπον", 2022)
