Ρε μπαγάσα
Την ημέρα των εικοστών δεύτερων γενεθλίων του ο Λούτσι, φοιτητής στη Θεσσαλονίκη φεύγει ήρεμος για το αιώνιο ταξίδι του. Αρκετά χρόνια αργότερα ένας φίλος του, ο ανώνυμος κ. Κύριος, αποφασίζει να τον επισκεφτεί για πρώτη φορά από τότε, προσπαθώντας έτσι να θυμηθεί, αλλά και να καταλάβει πάλι.
Γιατί αυτός έχει μεγαλώσει πια. Ο Λούτσι, όμως, ζει σαν αερικό, που θα κατοικεί για πάντα στις καρδιές των αγαπημένων του προσώπων. Ένα αερικό που πάλεψε με τους δαίμονές του, αλλά δεν κατάφερε να τους νικήσει. Που δεν ήθελε να νιώθει άλλο μόνο και αναζητούσε, απλά, λίγη γαλήνη. Που ήθελε μονάχα να ζήσει με τους δικούς του όρους.
Ο Λούτσι δεν τα κατάφερε. Όσοι και όσες διαβάζουμε την ιστορία του, τα έχουμε καταφέρει και συνεχίζουμε να τα καταφέρνουμε. Να τι κάναμε.
Δεν το λες και λίγο.
…Όχι, όχι άλλο, σας παρακαλώ καλοί μου άνθρωποι, θέλω να ζήσω, ελάτε να παίξουμε!
Ζέρβας Αντώνης
Ο Αντώνης Ζέρβας (1953-2022) γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε κοινωνιολογία της λογοτεχνίας στο Παρίσι και αγγλική φιλολογία στο Λονδίνο (1970-1980). Οι δύο μεταπτυχιακές του εργασίες αφορούσαν στη "Λειτουργία της αναπαράστασης στα 'Pisan Cantos' του Έζρα Πάουντ" και στα "Προβλήματα των ευρωπαϊκών πρωτοποριών του 20ού αιώνα: Ιμαγισμός και Βορτικισμός", αντίστοιχα. Το 1978 άρχισε υπό τη διεύθυνση του Henri Meschonnic τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: "Η μετάφραση ως δομική δύναμη των Cantos του Έζρα Πάουντ", η οποία έμεινε ατέλειωτη. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1980-1982), ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου διευθύνσεως στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και ανέπτυξε ποικίλη δράση στον τομέα των πολιτιστικών θεμάτων τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Από το 1984 εργάστηκε στο μεταφραστικό τμήμα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με τις δύο ποιητικές συλλογές "Τετράδιο" και "Τελχίνες", ουσιαστικώς όμως το πρώτο βιβλίο του ήταν η "Ανάσταση της Κυρά Τσίνης" (Καστανιώτης, 1983). Συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του, αρχής γενομένης από τη "Συνέχεια" (1973), και συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Χώρα" (1977) και "Ίνδικτος". Είχε συμμετάσχει επίσης ως ομιλητής σε πολλά συμπόσια και συνέδρια. Τακτικός συνεργάτης της κυριακάτικης "Καθημερινής" και της κυριακάτικης "Αυγής". Το μεταφραστικό του έργο συμπεριλαμβάνει Αμερικανούς, Γάλλους, Εγγλέζους και Ιταλούς ποιητές, φιλοσοφικές και φιλολογικές μελέτες. Τα "Άσματα της Πίζας" του Έζρα Πάουντ ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Μετάφρασης 1996.
