Μουσείο - σχολείο
Το μουσείο ως ζωντανός οργανισμός μέσα στον κοινωνικό ιστό καλείται να διατυπώνει συνεχώς νέες προτάσεις, για να τις αποδέχεται ή να τις απορρίπτει, ανάλογα με τις επιδιώξεις του και την κριτική στην οποία τις υποβάλλει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να οδηγείται στη δράση και να αποποιείται την παραίτηση. Οι προτάσεις του είναι απεριόριστες. Περιορίζονται μόνο από την αποστολή του, τις ανάγκες του κοινού και τη φαντασία των ανθρώπων του.
Στο βιβλίο καταγράφεται η εμπειρία από τη συνομιλία του μουσείου με το σχολείο όπως ορίζεται σε θεωρητικό επίπεδο. Αλλά στο χώρο του μουσείου θεωρία και πράξη είναι αδιαχώριστες· δεν υπαγορεύει μόνο η θεωρία την πράξη, αλλά και η πράξη διαμορφώνει τη θεωρία.
Το σχολικό πρόγραμμα, οι πολιτιστικές αλλαγές, η επικαιρότητα υποχρεώνουν το μουσείο να ανανεώνει διαρκώς τις εκπαιδευτικές του προτάσεις και να ελέγχει πώς το κοινό ανταποκρίνεται σε αυτές. Με τις μελέτες περίπτωσης που περιλαμβάνονται στο βιβλίο προτείνονται πρακτικές που στοχεύουν να συμβάλουν στον ενδιαφέροντα διάλογο του μουσείου με το σχολείο.
Το μουσείο και το σχολείο είναι, ή οφείλουν να είναι, αντικριστές πόρτες στη γνώση. Στη γνώση που δεν είναι πληροφορίες, αλλά μέσα από την τέρψη οδηγεί τα παιδιά στην ανακάλυψη του εαυτού τους, στην ενδυνάμωση και στην καλλιέργεια των ενδιάθετων ικανοτήτων τους.
| Τίτλος βιβλίου: | Μουσείο - σχολείο |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Αντικριστές πόρτες στη γνώση |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κακούρου - Χρόνη Γεωργία (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789601617596 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2006 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική |
|---|
Ηλιάδου - Τάχου, Σοφία
Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου (Φλώρινα 1960) είναι πρωτοβάθμια Καθηγήτρια με γνωστικό αντικείμενο "Ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης" στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη Ιστορία, στα Παιδαγωγικά και στη Βυζαντινή Ιστορία. Το 1996 πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και το 2002 εκλέχτηκε Λέκτορας της Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρίας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και της Διεθνούς Ένωσης Ιστορικών της εκπαίδευσης (ISCHE). Έχει γράψει 9 ιστορικά βιβλία και δύο μυθιστορήματα.
Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, την Εκπαιδευτική πολιτική, την Τοπική ιστορία με έμφαση στη Δυτική Μακεδονία, και την Εκπαιδευτική Ιστορία του Πόντου και της νεότερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
