Πολιτισμικός ακτιβισμός
Οι πολίτες αυτού του κόσμου, άνθρωποι που πασχίζουν να αποκτήσουν ταυτότητα, ή ακόμα και διαβατήριο, κατανοούν τώρα ότι η πολιτική τους εκπροσώπηση από τους εκλεγμένους ταγούς, δεν είναι αρκετή, συχνά δε αποδεικνύεται ως και ανώφελη. Διαισθανόμενοι αρχικά ότι οι μη εκλεγμένοι οργανισμοί που είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, ρυθμίζουν τη ζωή στο σύνολό της, στρέφονται ευθέως εναντίον τους, εγκαταλείποντας σταδιακά κάθε διεκδίκηση που προωθείται κοινοβουλευτικά. Ομάδες και μεμονωμένα άτομα υπερασπίζονται τώρα αγαθά όπως η παιδεία, ο δημόσιος χώρος, η κουλτούρα και κυρίως, η ελευθερία, με όποιο μέσο διαθέτουν ή επινοούν. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, μετατρέπουν τις πένες, τα σώματα και τις φωνές τους σε όπλα εναντίον όλων εκείνων των υπερδομών που επιβάλλονται με τον ηγεμονικό και αυταρχικό χαρακτήρα τους. Αναμένοντας και πολεμώντας για την έκβαση ενός άνισου αγώνα...
Τίτλος βιβλίου: | Πολιτισμικός ακτιβισμός |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Η Ναόμι Κλάιν, ο κόσμος των λογοτύπων και οι μεταμοντέρνοι αρνητές του καπιταλισμού |
---|
Εκδότης: | Futura |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Ανδριωτάκης, Μανώλης (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789607980311 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Πολιτισμικές Μελέτες | Σελίδες: | 78 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 2003 | Διαστάσεις: | 21x13 |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία |

Σολομός, Αλέξης, 1918-2012
Κεφαλλονίτης από καταγωγή, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1918. Σπούδασε στο Κολλέγιο Αθηνών, στη Νομική Σχολή Αθηνών, στη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου και μεταπολεμικά στο Royal Academy του Λονδίνου, στο Πανεπιστήμιο Yale και στο Εργαστήριο Πισκάτορ στη Νέα Υόρκη. Στην Κατοχή δούλεψε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου. Υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού "Τετράδιο" (1944) και συνεργάτης αθηναϊκών εφημερίδων. Το θεατρικό του έργο "Ο τελευταίος ασπροκόρακας" παίχτηκε στο Θέατρο Τέχνης του Κουν και τον επόμενο χρόνο "Το μονοπάτι της λευτεριάς" απ' το θίασο του Γιώργου Παππά και Μελίνας Μερκούρη. Η σκηνοθετική του σταδιοδρομία άρχισε στη Νέα Υόρκη το 1947, συνεχίστηκε στο Λονδίνο και τελικά στην Αθήνα, με πρώτη παράσταση την "Κληρονόμο" στο Θέατρο Μουσούρη. Ως σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, μόνιμος (1950-1964) κι αργότερα έκτακτος, ανέβασε συνολικά εκατόν δύο θεατρικά έργα. Άλλα εξήντα πέντε σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, στο Κ.Θ.Β.Ε., στην Ε.Λ.Σ. και στο δικό του θίασο, "Προσκήνιο" (1967-1978), καθώς επίσης στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α. ως καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Χρημάτισε αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.Τ. (1975) και δυο φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Έγραψε δώδεκα βιβλία με θεατρικά θέματα. Διακρίσεις: Ταξιάρχης του Φοίνικα, Βραβείο Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή στις 25 Σεπτεμβρίου 2012, σε ηλικία 94 χρονών.