Οι ονειροπολήσεις του μοναχικού οδοιπόρου
Σε αυτό το βιβλίο του, που είναι και το τελευταίο, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ αυτοπεριγράφεται, αφηγείται τη ζωή του κι υπερασπίζεται τον εαυτό του. Ξαναθυμάται τις πιο γλυκές αναμνήσεις των περασμένων και τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής του. Η φύση είναι το πλαίσιο των Δέκα Περιπάτων του. Η μοναδική γοητεία του βιβλίου του αυτού προέρχεται απ' την απογύμνωση του κι ο συγγραφέας εξαφανίζεται πίσω απ' τον άνθρωπο. Κι ωστόσο η ποίηση κι η τρυφερότητα κυριαρχούν απ' την αρχή ως το τέλος.
"Η καρδιά μου, μοναδικά απασχολημένη με το παρόν, γεμίζει μ' αυτό όλη της τη χωρητικότητα, όλο της το χώρο, κ' εκτός από τις περασμένες χαρές που αποτελούν πια τις μόνες μου απολαύσεις, δε μένει ούτε μια γωνιά κενή γι' αυτό που δεν υπάρχει πια".
Ζαν - Ζακ Ρουσσώ
| Τίτλος βιβλίου: | Οι ονειροπολήσεις του μοναχικού οδοιπόρου |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Les rêveries du promeneur solitaire |
|---|
| Εκδότης: | Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Rousseau, Jean - Jacques, 1712-1778 (Συγγραφέας)
Σημηριώτης, Νίκος (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789602081273 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κλασική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 164 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1989 | Διαστάσεις: | 17x12 |
|---|
| Σημείωση: | Χρονολόγηση και πρόλογος: Jacques Voisine. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |
|---|
Valéry, Paul, 1871-1945
Ο Πωλ Βαλερύ (1871-1945) γεννήθηκε στο Μονπελιέ, όπου σπούδασε νομικά, και πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το ποίημα "Νάρκισσος". Το 1892 έρχεται στο Παρίσι, όπου αναλίσκεται σε επιστημονικές, κυρίως, μελέτες (λογοτεχνικά, το 1894 είναι η χρονιά του "Μια βραδιά με τον κύριο Τεστ"). Επανέρχεται στην ποίηση και το 1917 δημοσιεύει τη "Νεαρή μοίρα", συμβολικό ποίημα που τον κάνει διάσημο. Στην ίδια κοίτη, θ' ακολουθήσουν το "Θαλασσινό κοιμητήρι", ο δεύτερος "Νάρκισσος", οι "Κλάδοι της νίκης" κ.ά. ποιήματα λεπτόηχου συμβολισμού. Γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1925. Τα πεζογραφήματα του (μεταξύ άλλων, "Η ψυχή και ο χορός", 1925, "Ευπαλίνος", 1925) και οι στοχασμοί του (μια σειρά από δοκίμια, όπως οι "Ματιές στον σύγχρονο κόσμο", και σημειώσεις εργασίας όπως αυτές των "Τετραδίων") έχουν ως κύριο άξονα την πολλαπλότητα του εγώ, του ανεξάντλητου και πολυπρισματικού εγώ, ιδωμένου μέσα από τον μεγεθυντικό φακό ενός πνεύματος ασκημένου και οξυμένου στο έπακρο.
