Ματωμένα θεωρήματα
"Ο τίτλος της συλλογής "Ματωμένα θεωρήματα" επελέγη, διότι πολλοί αρχαίοι έλληνες ιστορικοί μάς πληροφορούν για τη δολοφονία ή τον τραυματισμό πέντε μαθηματικών όπως ο Ίππασος, ο Ζήνων, η Τυμίχα, ο Αρχιμήδης και η Υπατία, οι οποίοι είναι και τα κυριότερα πρόσωπα σε ισάριθμα διηγήματα. Θεωρήθηκε λοιπόν σκόπιμο να "επεκταθεί" η ύπαρξη αίματος και στα υπόλοιπα, έστω και με τη μορφή αθώων τραυμάτων, ώστε να υπογραμμιστεί η δύσκολη και πολλές φορές "δραματική" πορεία ορισμένων μαθηματικών θεωρημάτων ή γεωμετρικών κατασκευών, που αναφέρονται στα διηγήματα, μέσα από τα στενά και δύσβατα μονοπάτια της ιστορίας των επιστημών".
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Ματωμένα θεωρήματα |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Διηγήματα |
|---|
| Εκδότης: | Αίθρα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σπανδάγος, Ευάγγελος Κ., 1940-2020 (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789608333215 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Λογοτεχνία στο Χώρο των Μαθηματικών | Σελίδες: | 156 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2007 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Perec, Georges, 1936-1982
O Zωρζ Περέκ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1936 από Eβραίους γονείς, που τους έχασε στον πόλεμο. Tο 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot για το πρώτο του μυθιστόρημα "Tα πράγματα" και το 1978 με το βραβείο Medicis για το "Zωή οδηγίες χρήσεως". Πέθανε στο Παρίσι το 1982. Kυριότερα έργα: "Tα πράγματα" (1965), "Ποιο μοτοποδήλατο με νικέλινο τιμόνι στο βάθος της αυλής;" (1966), "Η εξαφάνιση" (1969), "Tο σκοτεινό μαγαζί" (1973), "Xορείες χώρων" (1974), "W ή η ανάμνηση των παιδικών χρόνων" (1975), "Zωή οδηγίες χρήσεως" (1978).
Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.
