Η αρχαιολογία της γνώσης
Άραγε με τη συγγραφή αυτού του βιβλίου είχα τη πρόθεση να εξηγήσω ό,τι θέλησα να πω στα προηγούμενα βιβλία, όπου τόσα πράγματα παρέμεναν ακόμα σκοτεινά; Όχι μόνο αυτό, όχι ακριβώς αυτό, αλλά, πηγαίνοντας λίγο παραπέρα, να επιστρέψω, με μια σπειροειδή κίνηση, εντεύθεν αυτού που είχα επιχειρήσει να κάνω· να δείξω τη θέση από την οποία μιλούσα· να επισημειώσω το χώρο που καθιστά δυνατές αυτές τις έρευνες, και ενδεχομένως άλλες που ποτέ δεν θα ολοκληρώσω· με ένα λόγο, να σημασιοδοτήσω τη λέξη αρχαιολογία, την οποία είχα αφήσει χωρίς νόημα.
Λέξη επικίνδυνη, αφού φαίνεται να ανακαλεί ίχνη που έχουν βρεθεί εκτός χρόνου και έχουν παγώσει τώρα στην αφασική τους κατάσταση. Το θέμα είναι να περιγράψουμε λόγους. Όχι βιβλία (στη σχέση που έχουν με το συγγραφέα τους), όχι θεωρίες (με τις δομές και τη συνεκτικότητα τους), αλλά αυτά τα οικεία και συνάμα αινιγματικά σύνολα που διαμέσου του χρόνου δίνονται ως η ιατρική, η πολιτική οικονομία ή η βιολογία. Θα ήθελα να δείξω ότι αυτές οι ενότητες συνιστούν ισάριθμους αυτόνομους τομείς, παρότι δεν θα ήταν ανεξάρτητοι, ρυθμισμένοι, παρότι θα βρίσκονταν σε διηνεκή μετασχηματισμό, ανώνυμοι και χωρίς υποκείμενο, παρότι διατρέχουν τόσα ατομικά έργα. [...]
Andersen Hans Christian
Ο ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ (1805-1875 ) γεννήθηκε στην Όντενζε, κοντά στην Κοπεγχάγη, στη Δανία. Δεξιοτέχνης του λογοτεχνικού παραμυθιού, οι ιστορίες του έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο. Έγραψε θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικά βιβλία και αρκετές αυτοβιογραφίες. Τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Μικρός προσπάθησε να γίνει ηθοποιός. Το 1829δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο Μια βόλτα από το κανάλι του Χόλμεν στο ανατολικό σημείο του νησιού Αμά τα έτη 1828 και 1829, μια ιστορία του φανταστικού στο ύφος του Γερμανού ρομαντικού συγγραφέα Ε.Τ.Α. Χόφφμαν, που γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 1835 εξέδωσε τη συλλογή Παραμύθια ειπωμένα για παιδιά που περιλάμβανε τις ιστορίες «Το τσακμάκι του στρατιώτη», «Ο μικρός Κλάους και ο μεγάλος Κλάους», «Η
πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Τα λουλούδια της μικρής Ίντα». Στη συνέχεια δημοσίευσε τρεις τόμους με παραμύθια που όλα πια είναι κλασικά.Καινοτόμος αφηγητής, χρησιμοποίησε την προφορική γλώσσα προκαλώντας ρήξη με τη λογοτεχνική παράδοση. Παρότι αρκετά παραμύθια του εκφράζουν αισιοδοξία ότι στο τέλος πάντα το καλό και η ομορφιά θριαμβεύουν (π.χ. «Η βασίλισσα του χιονιού»), άλλα είναιαπαισιόδοξα και δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος. Συνδύασε την έμφυτη ικανότητά του να λέει ιστορίες και την ανεξάντλητη φαντασία του με καθολικά στοιχεία των λαϊκών μύθων, παράγοντας ένα σώμα παραμυθιών που ταιριάζουν σε πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς.
(Πηγή: Εκδόσεις Άγρα, 2022)
