Ξαναπιάνοντας το νήμα
Οι μεγάλες συγκρούσεις βρίσκονται μπροστά μας. Το κοινωνικό συμβόλαιο έχει ακυρωθεί. Πρόκειται κατά κάποιον τρόπο, για την επιστροφή στη "φυσική κατάσταση". Ο κοινωνικός δεσμός έχει σπάσει, η εξουσία των αποπάνω, η ευημερία ενός 20% του πληθυσμού που μπορεί να επωφεληθεί από τη νέα κατάσταση στηρίζεται πλέον μόνο πάνω στη βία, μια βία που στερείται νομιμοποίησης. Η κοινωνία (το έθνος, ο λαός) διαρρηγνύεται, ο κοινωνικός της πλούτος λεηλατείται, οι άνθρωποι αχρηστεύονται, σκορπίζονται και χάνονται, ο κοινωνικός χώρος αποσυντίθεται και μεγάλες περιοχές του κινδυνεύουν να περάσουν σε καθεστώς ανομίας. Μόνο η εξέγερση μπορεί να ενώσει ξανά την κοινωνία, να τη γλιτώσει από έναν ατελεύτητο πόλεμο όλων εναντίον όλων, να καταστήσει δυνατό ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
| Τίτλος βιβλίου: | Ξαναπιάνοντας το νήμα |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η κοινωνική αναμέτρηση στην Ελλάδα σήμερα |
|---|
| Εκδότης: | Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Λιερός, Γιώργος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789609797009 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2012 | Διαστάσεις: | 20x13 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Valéry, Paul, 1871-1945
Ο Πωλ Βαλερύ (1871-1945) γεννήθηκε στο Μονπελιέ, όπου σπούδασε νομικά, και πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το ποίημα "Νάρκισσος". Το 1892 έρχεται στο Παρίσι, όπου αναλίσκεται σε επιστημονικές, κυρίως, μελέτες (λογοτεχνικά, το 1894 είναι η χρονιά του "Μια βραδιά με τον κύριο Τεστ"). Επανέρχεται στην ποίηση και το 1917 δημοσιεύει τη "Νεαρή μοίρα", συμβολικό ποίημα που τον κάνει διάσημο. Στην ίδια κοίτη, θ' ακολουθήσουν το "Θαλασσινό κοιμητήρι", ο δεύτερος "Νάρκισσος", οι "Κλάδοι της νίκης" κ.ά. ποιήματα λεπτόηχου συμβολισμού. Γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1925. Τα πεζογραφήματα του (μεταξύ άλλων, "Η ψυχή και ο χορός", 1925, "Ευπαλίνος", 1925) και οι στοχασμοί του (μια σειρά από δοκίμια, όπως οι "Ματιές στον σύγχρονο κόσμο", και σημειώσεις εργασίας όπως αυτές των "Τετραδίων") έχουν ως κύριο άξονα την πολλαπλότητα του εγώ, του ανεξάντλητου και πολυπρισματικού εγώ, ιδωμένου μέσα από τον μεγεθυντικό φακό ενός πνεύματος ασκημένου και οξυμένου στο έπακρο.
