Σφετεριστές και τέχνη
Το βιβλίο του Ν. Κακαδιάρη, "Σφετεριστές και τέχνη: Η ζωγραφική τον 10ο αιώνα στο Βυζάντιο" είναι μια επιτομή της εποχής όπου, αφ' ενός αναλύονται παραστατικά τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα της περιόδου και παράλληλα εξηγούνται τα αίτια της αίγλης του Βυζαντίου, αφ' ετέρου αποκαλύπτεται η πνευματική υποδομή, στην οποία βασίστηκε η αποκορύφωση του Βυζαντινού πολιτισμού.
Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο, η τέχνη βρήκε γόνιμο έδαφος ν' αναπτυχθεί και παρά τα ελάχιστα δείγματα, ο συγγραφέας επιχειρεί, μέσω σπαραγμάτων πολλές φορές, την ανάδειξη της ζωγραφικής, με παράλληλη επισήμανση των άλλων τεχνών. Εκτός αυτού, καταγράφεται σημαντικός αριθμός καλλιτεχνών και αναλύεται το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο, ενώ με΄σα απ' την ανάλυση των παραστάσεων αποτιμάται η ιδεολογία της βυζαντινής Τέχνης, της οποίας η εμφάνιση προηγήθηκε της ουμανιστικής Ιταλικής Αναγέννησης.
Το βιβλίο, με την ευκρίνειά του, παρά τα πυκνά νοήματα, προσφέρεται για τη μελέτη της βυζαντινής Τέχνης απ' τον καθένα επειδή κάνει σαφή τον απολογισμό της προσφοράς της.
Επισημαίνονται επίσης οι ζωγραφικές συγγένειες της περιόδου με τα κινήματα του μοντερνισμού του 20ού αιώνα, σ' ένα συσχετισμό των μυστικών διαδρομών της ζωγραφικής που διατρέχει το χρόνο και την Ιστορία.
Bulgakov, Michail Afanasjevic, 1891-1940
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (1891-1940) είναι ένας από τους σημαντικότερους νεότερους δραματουργούς της Ρωσίας. Το έργο του διακρίνεται για την καυστική του σάτιρα και το διεισδυτικό του χιούμορ. Σπούδασε ιατρική, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Ήδη από τα πρώτα του έργα, τις συλλογές διηγημάτων "Διαβολιάδα" και "Τα μοιραία αυγά" (1925), εξέφρασε την αντίθεσή του στη σοβιετική πραγματικότητα. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω: "Η λευκή φρουρά" (1925), "Η καρδιά του σκύλου" (1925), "Το διαμέρισμα της Ζόικας" (1926), "Ο καλπασμός" (1928) "Το πορφυρό νησί" (1928) "Ο Μολιέρος" (1936), "Οι τελευταίες ημέρες" (θεατρική διασκευή 1940), "Μαύρο χιόνι" (ανολοκλήρωτο) και "Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα", το οποίο ο συγγραφέας ξεκίνησε να γράφει το 1928 και το επεξεργαζόταν ως το θάνατό του. Το έργο του Μπουλγκάκοφ συνδέεται στενά με την ανανέωση του σοβιετικού θεάτρου, ιδιαίτερα μετά το 1955, ενώ η επίδρασή του στη σοβιετική λογοτεχνία υπήρξε τεράστια. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
