Ελένη Βερναδάκη
Η Ελένη Βερναδάκη, με το ογκώδες και καινοτόμο έργο της, ανανέωσε την καλλιτεχνική κεραμική στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, δημιουργώντας εκατοντάδες κεραμικά αντικείμενα-φόρμες, δουλεύοντας πάνω σε αρχιτεκτονικές εφαρμογές της κεραμικής και προεκτείνοντας την έρευνά της στο χειροποίητο καλλιτεχνικό αντικείμενο και σε άλλα υλικά. Στην έκδοση παρουσιάζεται με τρόπο επιστημονικό και σχολιάζεται εξαντλητικά αντιπροσωπευτικό δείγμα έργων από το σύνολο της καλλιτεχνικής της πορείας και καταγράφεται η παρουσία της στην ελληνική εικαστική σκηνή και το εξωτερικό.
Η Ελένη Βερναδάκη αποτελεί εκφραστικό δείγμα μιας ανεξάρτητης και δυναμικής διαλεκτικής πορείας, καθώς σε όλη τη δημιουργική της διαδρομή ερεύνησε τα όρια και την έννοια της κεραμικής τέχνης και του χειροποίητου καλλιτεχνικού αντικειμένου, κατορθώνοντας να υπερβεί τη διάκριση αφενός μεταξύ "υψηλής" και "ελάσσονος" τέχνης και αφετέρου μεταξύ χρηστικού και μη χρηστικού αντικειμένου. Υπό τη διεύθυνσή της το Μορφολογικό Κέντρο Αθηνών-adc (έτος ίδρυσης 1968) αποτέλεσε σημείο αναφοράς και δυναμικό κύτταρο δημιουργίας, προβολής και προώθησης στο κοινό έργων που πρότειναν μιαν εμπνευσμένη συμβίωση του χειροποίητου καλλιτεχνικού αντικειμένου με τη σύγχρονη ζωή.
Σε διεθνές επίπεδο, η Ελένη Βερναδάκη συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκ των καλλιτεχνών που ανανέωσαν και εμπλούτισαν το πεδίο που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε εφαρμοσμένες τέχνες, καθιστώντας το έναν ζωτικό χώρο καλλιτεχνικής δημιουργίας όπου οι συμβατικές ταξινομήσεις των τεχνών φαντάζουν πλέον ξεπερασμένες.
Rousseau, Jean - Jacques, 1712-1778
Jean - Jacques Rousseau (1712-1778). Εξ αιτίας της άτυχης παιδικής ζωής του εγκατέλειψε 16 ετών το καλβινιστικό σπίτι του στη Γενεύη και προσεχώρησε στον Καθολικισμό. Δεν είχε ποτέ συγκροτημένη εκπαίδευση, οι γνώσεις του όμως υπερεπαρκούσαν ώστε το 1742 να δουλέψει στο Παρίσι ως ιδιωτικός δάσκαλος σε σπίτια ευγενών. Ο Ρουσώ γνωρίστηκε με τον Diderot, για του οποίου την "Εγκυκλοπαίδεια" έγραψε άρθρα μουσικής θεωρίας. Ζούσε ανύπαντρος με την Therese Levasseur, με την οποία είχε 5 παιδιά που μεγάλωναν σε ορφανοτροφείο. Επειδή καταδικάστηκαν τα γραπτά του από τον επίσκοπο του Παρισιού και κινδύνευε να φυλακιστεί, εγκατέλειψε ο Ρουσώ το Παρίσι και εγκαταστάθηκε για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, από το 1762 στην Ελβετία και κατά τα έτη 1767-1770 στην Αγγλία.
Στην πολιτική φιλοσοφία του ζητούσε ο Ρουσώ ίδια δικαιώματα για όλους τους πολίτες, με δημοκρατική διακυβέρνηση και κοινωνικό έλεγχο. "Οι άνθρωποι γεννιώνται καλοί από τη φύση τους και διαφθείρονται από την κρατούσα εκκλησία, την κακή παιδεία και τις κρατούσες οικονομικές συνθήκες. Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθούν είναι να αφεθούν ελεύθεροι". Το έργο του "Du contrat social" (1762), το οποίο ανήκει στα θεμελιώδη έργα υπέρ της σύγχρονης δημοκρατίας, περιέχει τις αρχές της κοινωνικής θεωρίας του Ρουσώ, στην οποία είναι απαραίτητος ο πολιτικά υπεύθυνος πολίτης. Σε ανάλογο βαθμό επηρέασε τις μετέπειτα εξελίξεις και η εκπαιδευτική θεωρία του.
Ο Ρουσώ συνέθεσε έργα συμφωνικής μουσικής και έγραψε μυθιστορήματα, τα οποία επηρέασαν τη λογοτεχνία της εποχής του. Θεωρείται ότι προετοίμασε με το φιλοσοφικό του έργο το δρόμο για τη γαλλική επανάσταση.
