Ο στωικός Montesquieu
Στην ιστορία των ιδεών του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, το έργο του Montesquieu κατέχει ασφαλώς μια εξέχουσα θέση, αποτελώντας ταυτόχρονα αντικείμενο πολλαπλών και διαφορετικών ερμηνευτικών θεωρήσεων. Από την πλευρά του, ο συγγραφέας του βιβλίου υποστηρίζει τη στωική ρίζα της φιλοσοφίας του Montesquieu και επιχειρεί να αναδείξει επιμέρους πτυχές του έργου του αριστοκράτη στοχαστή, με βασικό άξονα αναφοράς το διαχρονικό φιλοσοφικό ζήτημα της σχέσης ελευθερίας και αναγκαιότητας. Η γνωσιοθεωρητική θέση του νόμου στη φιλοσοφία του Montesquieu, το ζήτημα του φιλοσοφικού και ιστορικού ντετερμινισμού του, καθώς και εκείνο της πολιτικής ελευθερίας, είναι ορισμένα μόνον από τα κρίσιμα θέματα που συζητούνται στις σελίδες του βιβλίου.
Αποτελεί κεντρική θέση αυτής της μελέτης ότι, στο πεδίο μάχης που είναι η φιλοσοφία, o στωικός Montesquieu αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια δογματικής χειραγώγησής του. Ο Montesquieu δεν υπήρξε απολογητής της φεουδαρχίας, αλλά ούτε και φιλελεύθερος fur ewig. Ο στοχασμός του στωικού Montesquieu, αυτού του ένθερμου υποστηρικτή ενός κοσμοπολιτικού ανθρωπισμού, δεν εγκλωβίστηκε τελικά στα ασφυκτικά ταξικά όρια του φεουδαρχικού κόσμου που έδυε, αλλά ούτε και σε εκείνα του καπιταλιστικού κόσμου που ανέτελλε στην εποχή του. Ζώντας σε μια εποχή μετάβασης, ο δημιουργός του "Πνεύματος των νόμων", τηρουμένων των όποιων ιστορικών αναλογιών, δεν μπορεί παρά να έχει κρίσιμο και χρήσιμο λόγο και στους δικούς μας μεταβατικούς καιρούς.
Τίτλος βιβλίου: | Ο στωικός Montesquieu |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Νόμος και ελευθερία |
---|
Εκδότης: | Πολύτροπον |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Χρύσης, Αλέξανδρος Α. (Συγγραφέας) Μανιάτης, Γιώργος Ι., πολιτικός επιστήμονας (Υπεύθυνος Σειράς)
|
ISBN: | 9789608354821 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Θεωρία - Ιδέες | Σελίδες: | 363 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2008 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Θεωρία - Ιδέες |
Κατηγορίες: | Ιστορία > Παγκόσμια Ιστορία Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Φιλοσοφία |

Άννινος, Μπάμπης, 1852-1934
Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).