Rock ιστορίες
Rock μουσική.... Γεμάτη στιγμές και ιστορίες που χαρακτήρισαν και συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν, τις ζωές και τον τρόπο αντιμετώπισης της καθημερινότητας όλων όσων ασπάζονται την Rock μουσική, σαν τρόπο ζωής. Οι Rock ιστορίες είμαστε όλοι εμείς!!! Το Rock δεν είναι ηλεκτρικές κιθάρες και δυνατά τύμπανα, άλλωστε τέτοια πια υπάρχουν σε όλα τα τραγούδια σε κάθε είδος μουσικής. Rock είναι ο στίχος, το πως αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Είναι κάτι αληθινό που μας κάνει να παλεύουμε για αυτά που πιστεύουμε. Είναι η έξοδος κινδύνου στις δύσκολες καταστάσεις μας. Είναι το απόσταγμα όλων αυτών, που έδωσαν τη ζωή τους για τη μουσική κάνοντας κατάθεση ψυχής μέσα σε λίγες νότες και μια χαράδα στίχους. Rock είναι τα όνειρα μας. Η ελπίδα πως όλα κάποτε θα αλλάξουν...Για την αλητεία ρε γαμώτο!
| Τίτλος βιβλίου: | Rock ιστορίες |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Για την αλητεία, ρε γαμώτο |
|---|
| Εκδότης: | Αστάρτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σελιμάς Ηλίας (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789602632147 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2021 | Διαστάσεις: | 21x15 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Μουσική - Τραγούδι |
|---|
Nikolaj Velimirovic, Sveti, 1881-1956
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ' όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια. Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια. Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).
