Grammar Gadget
Το "Grammar Gadget" είναι ένας πρακτικός οδηγός χρήσης της Αγγλικής γλώσσας. Επ' ουδενί δεν υποκαθιστά το ρόλο του δασκάλου, του οποίου η καθοδήγηση είναι απαραίτητη για τη σωστή
εκµάθηση της γλώσσας. Γι’ αυτό πρέπει να λειτουργεί συµπληρωµατικά και µε άλλα βιβλία γραµµατικής. Σκοπός του είναι κυρίως να προσφέρει άµεσες απαντήσεις στα ερωτήµατα όλων όσοι επιθυµούν να µιλήσουν ή να γράψουν στα αγγλικά χωρίς να χαθούν σε τόνους κανόνων και θεωρητικής γνώσης. Δεν απευθύνεται λοιπόν αποκλειστικά στους υποψηφίους του FCE, του TOEFL ή του PROFICIENCY αλλά σε κάθε σπουδαστή της Αγγλικής γλώσσας. Αντιµετωπίζοντας τη γραµµατική ως σύνολο, βοηθά τους µαθητές να ξεπεράσουν όλες τις πιθανές δυσκολίες που µπορεί να αντιµετωπίσουν. Πέντε διαφορετικά χρώµατα έχουν χρησιµοποιηθεί ως σύµβολα των πέντε επιπέδων της διαδικασίας µάθησης. Με αυτόν τον τρόπο επαφίεται στον ίδιο τον αναγνώστη
να αποφασίσει πόσες λεπτοµέρειες κάθε κεφαλαίου µπορεί να αφοµοιώσει. Ο µικρός αυτός οδηγός φιλοδοξεί να γίνει τόσο απαραίτητος και πολύτιµος όσο ένα καλό λεξικό, να συνοδέψει τον σπουδαστή ως εύχρηστο εργαλείο, όχι ως πολύπλοκο και εχθρικό εγχειρίδιο. Εξ ου και το όνοµά του: "Grammar Gadget!"
Τίτλος βιβλίου: | Grammar Gadget |
---|
Εκδότης: | Νεφέλη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Καραγιάννη - Παραγιού, Κατερίνα (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789602117170 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 2004 | Διαστάσεις: | 20x12 |
---|
Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Λεξικά - Γραμματική > Ξένων Γλωσσών > Αγγλικά |

Nikolaj Velimirovic, Sveti, 1881-1956
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ' όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια. Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια. Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).