Γεύμα για δύο
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Μαλλιάρης Παιδεία" το βιβλίο "Γεύμα για δύο", που ανήκει στη σειρά "Νέες συνταγές Μεσογειακής διατροφής".
Η σειρά μαγειρικής με γενικό τίτλο "Νέες συνταγές Μεσογειακής διατροφής" είναι εμπνευσμένη από την κουζίνα των λαών της Μεσογείου, και ιδιαίτερα της Κρήτης, η οποία έγινε πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο, ύστερα από μακροχρόνιες επιστημονικές έρευνες, για τη συμβολή της στην υγεία και τη μακροζωία του ανθρώπου.
Το ελαιόλαδο, τα φρέσκα λαχανικά και φρούτα, τα ψάρια και τα θαλασσινά, τα γαλακτοκομικά, τα σιτηρά, τα δημητριακά και τα φρέσκα μυρωδικά, σε συνδυασμό με τον λιτό τρόπο μαγειρέματος, χωρίς περιττά ζωικά λίπη, βαριές σάλτσες και σος, αποτελούν τα συστατικά για πολλά γευστικά και θρεπτικά εδέσματα. Ακολουθήστε τις συνταγές της σειράς "Νέες συνταγές Μεσογειακής διατροφής" και απολαύστε εύκολα, γευστικά και θρεπτικά πιάτα, που με μεράκι, φαντασία και δημιουργικότητα συνδυάζουν το άρωμα ενός καλομαγειρεμένου φαγητού με την υγιεινή διατροφή που προσφέρει η μεσογειακή κουζίνα.
| Τίτλος βιβλίου: | Γεύμα για δύο |
|---|
| Εκδότης: | Μαλλιάρης Παιδεία |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | García, Leonardo (Συγγραφέας)
Μάργαρης, Γιάννης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604573967 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Νέες Συνταγές Μεσογειακής Διατροφής | Σελίδες: | 64 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2010 | Διαστάσεις: | 20x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Μαγειρική > Παραδοσιακή Ελληνική Μαγειρική |
|---|
Nikolaj Velimirovic, Sveti, 1881-1956
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ' όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια. Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια. Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).
