Insenso
Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της νουβέλας του Camillo Boito "Senso" από τον Δημήτρη Δημητριάδη. To σπέρμα του "Αισθήματος", γονιμοποίησε το συγγραφέα, που αργότερα αντιπρότεινε ένα νέο έργο, το "Insenso", εμπνευσμένο από την νουβέλα, αλλά και την ομώνυμη ταινία του Luchino Visconti.
Στο έργο που ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2006, η βενετσιάνα Κόμισσα Λίβια Σερπιέρι επιβιώνει μέχρι σήμερα από και εξαιτίας της προδοσίας. Πρόδωσε τον εραστή της, τον αυστριακό αξιωματικό Φραντς Μάλλερ, στα στρατεύματα κατοχής, ο οποίος είχε ήδη προδώσει τον έρωτά της. Η προδοσία παραμένει αθάνατη, όπως και η ηρωίδα μας. Αθάνατη, ανεπίδοτη, αγλαϊσμένη. Όπως η ίδια η Ιστορία. Γινόμαστε μάρτυρες ενός τέλους, η Ιστορία τελειώνει, με μεγαλύτερη διάρκεια από την ίδια την Ιστορία. Ένα τέλος που είναι άχρονο, ατέρμονο, ατελεύτητο και γι' αυτό πιο βασανιστικό, πιο ψυχοφθόρο, πιο τρελό.
"Γι αυτό έζησα ως τώρα -τον σκότωσα εγώ τον κατέδωσα εκείνοι σε σκότωσαν όχι εγώ- γι' αυτό ζω μέχρι σήμερα -όχι εγώ όχι- αν τον είχα σκοτώσει εγώ -αν- που δεν -δεν θα ζούσα- μόνον τότε -μόνον αν σε είχα σκοτώσει -ζω- επειδή δε σε σκότωσα".
Στο "Insenso" συναντάμε τα βασικά ζωτικά-ποιητικά-δραματικά ζητήματα, του Δ. Δημητριάδη, εκείνα της ταυτότητας, του σώματος, της χώρας, του λόγου και, κυρίως, εκείνο της θνητότητας, της περατότητας, της εξάλειψης.
Απομεινάρι της ιστορίας η κόμισσα Λίβια Σερπιέρι, έχοντας βιώσει τον 19ο και του 20ό αιώνα, φθάνει ως τον 21ο ψυχικά εξουθενωμένη, με το μυαλό της ανατιναγμένο από τις ατομικές βόμβες της ερωτικής υπέρβασης, της ταξικής πτώσης και της αδιέξοδης προδοσίας.
Ένα ψυχικό και ιδεολογικό βαμπίρ που απωθεί, μισεί τον εαυτό της, ταυτίζεται με τον Φραντς Μάλλερ, γίνεται αυτός, παίρνει τη θέση του.
| Τίτλος βιβλίου: | Insenso |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Όπερα |
|---|
| Εκδότης: | Ίνδικτος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δημητριάδης Δημήτρης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605182984 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Δημήτρη Δημητριάδη | Σελίδες: | 53 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2007 | Διαστάσεις: | 18x13 |
|---|
| Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Δημήτρη Δημητριάδη |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Θέατρο |
|---|
Gogol Nikolaj Vasilievic
Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852). Γεννήθηκε στο χωριό Σοροτσίντσι, στην Πολτάβα της κεντρικής Ουκρανίας. Η μητέρα του ήταν απόγονος Πολωνών γαιοκτημόνων και ο πατέρας του Κοζάκος, που είχε γράψει ορισμένα ποιήματα και θεατρικά έργα στα ουκρανικά και στα ρωσικά. Ο Γκόγκολ θεωρείται ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού, το δε έργο του, με το λυρισμό, το χιούμορ και τη διεισδυτικότητά του, επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1828 πήγε στην πρωτεύουσα, Πετρούπολη, όπου τον περίμεναν αλλεπάλληλες απογοητεύσεις. Το πρώτο του βιβλίο, "Το ειδύλλιο" (1829), δέχτηκε αρνητικές κριτικές και η προσπάθειά του να γίνει ηθοποιός απέτυχε. Έγινε γνωστός με το βιβλίο "Ο επιθεωρητής" (1836) και η καθιέρωση ήρθε με τις "Νεκρές ψυχές" (1842), που τον έφεραν στην κορυφή των ρωσικών γραμμάτων. Άλλα έργα του είναι: "Το παλτό", "Το ημερολόγιο ενός τρελού", "Τάρας Μπούλμπα", "Η μύτη", "Τα παντρολογήματα", κ.ά.
