Κοινωνικές αντιθέσεις στην πόλη της Ζακύνθου. " Το ρεμπελιό των ποπολάρων " (1628)
Η μελέτη αυτή ξεκίνησε με κεντρικό της θέμα το ρεμπελιό των ποπολάρων της Ζακύνθου. Το ρεμπελιό, αντικείμενο ενός χρονικού της εποχής, κατόρθωσε να διαφύγει από τη λήθη και μέσα από τον υπαινικτικό ή ρητό ιστορικό λόγο, πέρασε άνετα στη λογοτεχνία και εγκαταστάθηκε στο χώρο των συμβόλων, στο χώρο του μύθου. Ο "ποπολάρος" έγινε συνώνυμο του "ωραίου επαναστάτη" (κατάλοιπο του ρομαντισμού αυτό) και το ρεμπελιό των ποπολάρων έγινε η κορυφαία στιγμή μιας μικρής κοινωνίας -που αναδείκνυε, όμως τι; Το ρεμπελιό των ποπολάρων έμενε μετέωρο, εφόσον αγνοούσαμε τις συντεταγμένες μέσα στις οποίες έπρεπε να τοποθετηθεί για να αποκτήσει την υλικότητα του ιστορικού γεγονότος. Αυτό ακριβώς το στοιχείο έκανε εύκολη, κατά καιρούς, και τη μεταμόρφωση του, τη διαφορετική του εννοιολόγηση και την οικειοποίηση του από πολιτικές ιδεολογίες. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Τίτλος βιβλίου: | Κοινωνικές αντιθέσεις στην πόλη της Ζακύνθου. " Το ρεμπελιό των ποπολάρων " (1628) |
---|
Εκδότης: | Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Αρβανιτάκης Δημήτρης Δ. (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789608716308 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2001 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Σημείωση: | Πρόλογος: Ν. Ε. Καραπιδάκης. Ο τίτλος εμφανίζεται και με το ακόλουθο ISBN:960-201-154-8. |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Δοκίμιο Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |

Λοΐζου, Μάρω, 1940-2007
"Ο κόσμος είναι ένα θαύμα και αυτή την αίσθηση του θαύματος προσπαθώ με τα βιβλία μου να μεταδώσω στα παιδιά, στο βαθμό που η τέχνη και το ταλέντο μου μου επιτρέπουν" δήλωνε η Μάρω Λοΐζου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1940. Όταν ήταν είκοσι χρονών, μαζί με άλλους πρωτοπόρους καλλιτέχνες, δημιούργησαν ένα τεράστιο πανελλήνιο κίνημα που στόχο είχε την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας μέσα από αγωνιστικές πολιτιστικές δραστηριότητες. Έργα της εποχής αυτής τρεις ποιητικές συλλογές, στίχοι της που μελοποιήθηκαν και έγιναν τραγούδια, και ποιήματα που απάγγελλαν σε δημόσιους χώρους. Το 1965 παντρεύεται το συνθέτη Μάνο Λοΐζο, με τον οποίο τον επόμενο χρόνο αποκτά την κόρη της Μυρσίνη. Από τότε, διαπιστώνοντας την άνεση και τη χαρά που ένιωθε κάθε φορά που της έφτιαχνε παραμύθια, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την παιδική λογοτεχνία, με εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, μεταφράσεις παιδικών βιβλίων και συνεργασίες με ανάλογα περιοδικά. Το 1974 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο για παιδιά, το "Ήταν και δεν ήταν". Από τότε, εξέδωσε συνολικά 35 βιβλία, άλλα για μικρότερα κι άλλα για μεγαλύτερα παιδιά. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα η φαντασία και η ποιητικότητα. Σχεδόν όλα της τα βιβλία τιμήθηκαν με διάφορα βραβεία και έξι από αυτά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ολλανδικά και στα αραβικά. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας και το 1998 ήταν υποψήφια της χώρας μας για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν. Το 1998 η Πολιτεία, ως ελάχιστη αναγνώριση του έργου της, της χορήγησε τιμητική σύνταξη. Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Αυγούστου 2007, σε ηλικία 67 ετών, έπειτα από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.