Το τέρας και ο έρωτας
Πώς ήταν δυνατόν από τις ειδυλλιακές γιουγκοσλαβικές ακτές να αναδυθεί ένα τέρας που παρ' ολίγο να ερημώσει ολόκληρη την Ευρώπη;
Αν ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα, τότε τι γεννά άραγε ο ύπνος των τεράτων;
Ποιο ήταν το θαυμαστό επίτευγμα της τσέχικης χρονοτεχνολογίας, που επέτρεπε στους κατοίκους της Πράγας να ζουν με ανοιχτά ενδεχόμενα, και όχι, όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, με ανέκκλητες αποφάσεις;
Υπάρχει το νησί της Αθανασίας;
Το τέρας και ο έρωτας είναι ένα αφήγημα που μιλά για τον Χρόνο, την Αθανασία, τα Όνειρα, μέσα από την ιστορία ενός κολοσσιαίου καταστροφικού τέρατος, ενός φιλοσοφικού παρασίτου κι ενός ανέλπιδου έρωτα. Είναι , επίσης, μια απίστευτη περιπέτεια, ένα ταξίδι του αφηγητή από το δεξί αυτί του θεόρατου τέρατος ως τα βάθη του εγκεφάλου του και μια εξιστόρηση των όσων θαυμαστών είδε κι άκουσε εκεί.
Στην πραγματικότητα είναι ένα παραμύθι, είναι δηλαδή - όπως όλα τα παραμύθια- μια ολότελα αληθινή ιστορία.
| Τίτλος βιβλίου: | Το τέρας και ο έρωτας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Νουβέλα |
|---|
| Εκδότης: | Βιβλιοπωλείον της Εστίας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μακρόπουλος Μιχάλης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600510300 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία | Σελίδες: | 174 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2002 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Φιλίππου, Φίλιππος, 1948- , συγγραφέας
Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Δεκέμβριο του 1948. Έχει εκδώσει συνολικά είκοσι βιβλία. Από το 1968 ως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε φορτηγά καράβια. Το πρώτο του βιβλίο, "Οι Κνίτες, τέκνα της ανάγκης ή ώριμα τέκνα της οργής;" εκδόθηκε το 1983. Ακολούθησαν οι μικρές βιογραφίες "Ιδανικοί αυτόχειρες ή ζήτω ο θάνατος" (1984), το αφήγημα "Οι εραστές της θάλασσας ή Το βιβλίο του άγνωστου ναύτη" (1986), τα αστυνομικά μυθιστορήματα "Κύκλος θανάτου" (1987 και 2007), "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" (1988) και "Το μαύρο γεράκι" (1996), η μελέτη "Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας" (1996), το επίσης αστυνομικό "Αντίο, Θεσσαλονίκη" (1999), το αφήγημα "Ομόνοια" 2000. "Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας" (2000), το μυθιστόρημα "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" (2003), το μυθιστόρημα "Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά" (2005), τη βιογραφία "Κωσταντίνος Θεοτόκης, σκλάβος του πάθους" (2006) και τα μυθιστορήματα "Ο θάνατος του Ζορμπά" (2007) και "Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες" (2009), "Ο οργισμένος έφηβος" (2010), "Ο ερωτευμένος Ελύτης" (2011), "Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου", (2012). Το βιβλίο του "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" μεταφράστηκε στα καταλανικά και στα ρουμανικά. Διηγήματά του έχουν περιληφθεί σε γερμανικές ανθολογίες ενώ άρθρα, δοκίμια και βιβλιοπαρουσιάσεις του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας και της Λευκωσίας. Στις εφημερίδες "Αυγή" και "Εποχή" και στο περιοδικό "Αντί" έγραφε κείμενα για τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία. Τα τελευταία χρόνια δημοσιεύει στην εφημερίδα "Το Βήμα" κριτικές και παρουσιάσεις αστυνομικών βιβλίων. Ζει στην Αθήνα.
(φωτογραφία: Γιώργος Φερμελετζής)
