Η χορεύτρια του Ίζου

Ίσως σε κανένα άλλο έργο του Γιασουνάρι Καβαμπάτα, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1968, δεν είναι τόσο φανερή η ποιητικότητά του, η λεπτότητα, η εκλεπτυσμένη ευαισθησία και η γιαπωνέζικη σκληρότητα όσο σ' αυτές τις πέντε νουβέλες που περιλαμβάνει "Η χορεύτρια του Ίζου". Μήπως πρόκειται για την "τρυφερή αταξία της ψυχής", για την οποία μιλάει ο συγγραφέας. Κάθε μία από αυτές τις νουβέλες μοιάζει να τον σκεπάζει με μια μαρτυρική σκιά που είναι σαν το κρυμμένο πρόσωπο του πεπρωμένου.
Το να αναζητάς και πάλι την ευτυχία είναι τόσο μάταιο και τόσο ανέλπιδο όσο και το ξημέρωμα μιας νεαρής χορεύτριας, ενός βασιλίσκου ή της αντανάκλασης της σελήνης πάνω στο νερό.
Πρόκειται για κείμενα μελαγχολικά, γεμάτα διαύγεια, όσο και σεμνά χωρίς αμφιβολία.
Περιέχονται οι νουβέλες: "Η χορεύτρια του Ίζου", "Ελεγεία", "Θηριοδαμαστής", "Συνάντηση", "Το φεγγάρι στο νερό" και ένα χρονολόγιο της ζωής του συγγραφέα.
Τίτλος βιβλίου: | Η χορεύτρια του Ίζου | ||
---|---|---|---|
Τίτλος πρωτότυπου: | Izu no odoriko | ||
Εκδότης: | Ερατώ | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Kawabata Yasunari (Συγγραφέας) Μαθόπουλος, Γιώργος (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | 9789602291153 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2000 | Διαστάσεις: | 17x12 |
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
Kawabata Yasunari
Ο Γιασουνάρι Καουαμπάτα (1899-1972) ήταν Ιάπωνας μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε στην Όσακα σε οικογένεια γιατρών. Έμεινε νωρίς ορφανός και έχασε όλους τους κοντινούς συγγενείς του ενώ ήταν ακόμη σε νεαρή ηλικία.
Σπούδασε λογοτεχνία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο. Εμφανίστηκε στον λογοτεχνικό κόσμο με τη Χορεύτρια από το Ίζου (1926), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο και άλλα μυθιστορήματα και νουβέλες σε συνέχειες. Το 1935 έγραψε μια πρώτη εκδοχή της Χώρας του χιονιού, που ολοκληρώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα. Μεσολάβησαν και ακολούθησαν πολλά άλλα γνωστά του μυθιστορήματα : Η λίμνη, Ο ήχος του βουνού, Οι κοιμισμένες καλλονές, Ομορφιά και θλίψη, Ο δάσκαλος του Γκο.
Ίδρυσε μαζί με τον συγγραφέα Ριίτσι Γιοκομίτσου το περιοδικό Μπούνγκεϊ Τζίνταϊ (Εποχή τέχνης και κουλτούρας), που αντλούσε μεγάλο μέρος της αισθητικής του από ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα όπως το νταντά και ο εξπρεσιονισμός. Η επιρροή τους στα μυθιστορήματα του Καουαμπάτα μπορεί να φανεί στις απότομες μεταβάσεις μεταξύ ξεχωριστών, σύντομων, λυρικών επεισοδίων, σε εικόνες που συχνά προκαλούν έκπληξη, καθώς και στην αντιπαράθεση του ωραίου και του άσχημου. Αυτές οι ίδιες ιδιότητες, ωστόσο, υπάρχουν και στην ιαπωνική πεζογραφία του 17ου αιώνα, καθώς και στην ποίηση renga του 15ου αιώνα. Σε αυτή την τελευταία φαίνεται να πλησιάζει η μυθοπλασία του στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Το 1968 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 16 Απριλίου 1972, αυτοκτόνησε.
(Πηγή: "Εκδόσεις Άγρα", 2024)
- Η χώρα του χιονιού (2024)
- Ιστορίες της παλάμης (2021)
- Κιότο (2019)
- Ομορφιά και θλίψη (2018)
- Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών (2010)
- Ομορφιά και θλίψη (2009)
- Η χώρα του χιονιού (2006)
- Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών και άλλες ιστορίες (2004)
- Περί ζώων και πουλιών. Το μπράτσο (1997)
- Η λίμνη (1996)
- Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών και άλλες ιστορίες (1995)
- Κιότο (1994)