Έλληνες μάγοι του 20ού αιώνα
Τρεις άνθρωποι, τρεις μύστες, τρεις διαφορετικές διαδρομές μέσα στο χρόνο. Ο Σπύρος Νάγος, ο Άγγελος Τανάγρας και ο Σπύρος Σάθης (ο Μάγος του Στρόβολου), με τη σειρά που παρουσιάζονται στο βιβλίο, είναι "μάγοι" με την έννοια που έδιναν οι αρχαίοι Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι στη λέξη αυτή: σοφοί και σεβάσμιοι άνθρωποι. Γύρω από τα ονόματά τους δημιουργήθηκε ένας μύθος, γύρω τους αναπτύχθηκε ένας στενός κύκλος μαθητών που τους ακολουθεί μέχρι και σήμερα στα μονοπάτια της εσωτερικής αναζήτησης. Γιατί οι τρεις αυτοί Έλληνες "Μάγοι", άγνωστοι ίσως στο ευρύ κοινό, άνοιξαν κατά ένα μεγάλο βαθμό το δρόμο της εσωτερικής φιλοσοφίας και έρευνας στην Ελλάδα. Ποιοι ήταν όμως πραγματικά; Θεραπευτές με μαγικές ιδιότητες, φιλόσοφοι, δάσκαλοι μιας ιδιαίτερης μυστικής παράδοσης;
Η Έφη, ηρωίδα του βιβλίου, ταξιδεύει στην Ελλάδα ακολουθώντας μια ιδιόμορφη ομάδα ανθρώπων. Το ταξιδιωτικό γραφείο "Πύλη" είναι μόνο η αρχή μιας περιπέτειας που δεν τελείωσε ακόμη...
...Από τους Δελφούς, τα μυστικά της Πυθίας, την Ομάδα Έψιλον, τον καθηγητή Λιαντίνη, την αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, στον Σπυρίδωνα Νάγο! Από τη Μυστική Αθήνα, το Πεγιότλ, τα πειράματα τηλεπάθειας, τα μεγάλα μέντιουμ του 20ού αιώνα, την Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών στον Άγγελο Τανάγρα! Από ένα προάστιο της Λευκωσίας, τη μαγεία, τη μετενσάρκωση, τους κύκλους της ζωής και το κάρμα στον Σπύρο Σάθη!
Μια αναζήτηση που ξεκινά μόλις τελειώσουν οι σελίδες αυτού του βιβλίου...
Molière, Jean Baptiste de, 1622-1673
1622-1673. Ο Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, γιος του Ζαν Ποκλέν και της Μαρί Κρεσσέ, γεννιέται το 1622. Σπουδάζει νομικά στην Ορλεάνη, ενώ το 1643 έχοντας ήδη συνδεθεί με την ηθοποιό Μαντλέν Μπεζάρ, συγκροτεί μαζί της τον θίασο "L’Illustre Theatre". Με το ψευδώνυμο Μολιέρος, διευθύνει τον θίασο, ο οποίος εγκαθίσταται στο Παρίσι. Ο θίασος περιοδεύει για δεκατρία χρόνια, ως το 1645. Το 1655 έχουμε την παράσταση της πρώτης σωζόμενης κωμωδίας του Μολιέρου "Ο ασυλλόγιστος στη Λυών", με τον Μολιέρο στο ρόλο του Μασκαρίλλου. Το 1656 παρουσιάζεται το "Ερωτικό πείσμα". Το 1658 ο θίασος μετονομάζεται σε "Θίασο του Κυρίου". Η επιτυχία της φάρσας "Ο ερωτευμένος γιατρός" είναι τέτοια ώστε του παραχωρείται το θέατρο του Πετί Μπουρμπόν. Επόμενη επιτυχία του θιάσου είναι "Οι ψευτοσπουδαίες", το 1659. Το 1660 παρουσιάζεται ο "Σγαναρέλος ή Ο κατά φαντασίαν κερατάς". Ακολουθεί με μεγάλη επιτυχία το έργο "Σχολείο γυναικών", ενώ στη λογοτεχνική διαμάχη που ξεσπά γύρω από το έργο, ο Μολιέρος απαντά με την Κριτική του "Σχολείου γυναικών" και με τον "Αυτοσχεδιασμό των Βερσαλλιών". Το 1664 δίνεται η πρεμιέρα της κωμωδίας "Γάμος με το στανιό" ενώ στις 12 Μαΐου παρουσιάζονται οι τρεις πρώτες πράξεις του "Ταρτούφου". Ο βασιλιάς απαγορεύει αμέσως το ανέβασμα του "Ταρτούφου" στο Παρίσι. Το 1665 δίνεται η πρεμιέρα του "Δον Ζουάν" που, παρά την επιτυχία του, κατεβαίνει μετά από 20 παραστάσεις. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ δίνει στον θίασο του Μολιέρου τον τίτλο του "Θιάσου του Βασιλιά" και 6000 λίβρες χορηγία. Ακολουθούν τα έργα "Γιατρός με το στανιό" και "Μισάνθρωπος". Το 1667 ακολουθεί η δεύτερη εκδοχή του "Ταρτούφου", παρουσιάζεται στις 5 Αυγούστου και απαγορεύεται την επομένη. Το 1668 ανεβαίνουν ο "Ζωρζ Νταντέν" και "Ο φιλάργυρος". Το 1669 ο Μολιέρος επιστρέφει στον "Ταρτούφο" για μια τρίτη διασκευή, το έργο παίρνει έγκριση και γνωρίζει θριαμβευτική επιτυχία. Το 1670 ανεβαίνει "Ο αρχοντοχωριάτης". Σειρά έχουν "Οι κατεργαριές του Σκαπίνου" το 1671 καθώς και "Οι σοφολογιότατες" το 1672. Στις 10 Φεβρουαρίου δίνεται η πρεμιέρα του έργου "Ο κατά φαντασίαν ασθενής", με τον Μολιέρο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αργκάν. Κατά τη διάρκεια της τέταρτης παράστασης ο Μολιέρος νιώθει μεγάλη αδιαθεσία, μεταφέρεται στο σπίτι του και εκεί αφήνει την τελευταία του πνοή.
