Εισαγωγή στην πολιτική φιλοσοφία και θεωρία
Η θεωρία εμφανίζεται ως τρόπος ενόρασης της σκέψης και υποκινείται από τη φαντασία του σκεπτόμενου υποκειμένου είτε από την ώθηση της σύγκρισης είτε από τη βασική ανάγκη που εντοπίζεται στο παρόν. Εάν επιτρέπει φως στη μορφή και στο περιεχόμενο των αντικειμένων, ή των γεγονότων και των φαινομένων που εξετάζει, τότε επιτυγχάνει σωστή διάγνωση και κατακτά τη σφαιρική αλήθεια της υπόστασής τους. Η θεωρία, επομένως, είναι μια ενορατική είσοδος στο πεδίο της σκέψης, μια είσοδος μέσω των πυλών και των λειτουργιών του στοχασμού, όπου γεννιούνται οι πιθανότητες της έννοιας. Η θεωρία αναζητεί τη γνώση ενώ έχει ήδη σχηματιστεί από αυτήν μέσα στο πεδίο του στοχασμού και επικεντρώνεται στην έννοια του φαινομένου και με την ιδιαίτερη σημασία της έννοιας αυτής, στον κοινωνικό κόσμο. Αγκαλιάζει την εμπειρία και μετασχηματίζεται, χωρίς όμως να χάνει την αποστολή της σε αυτό το γεφύρωμα. Η θεωρία είναι το κλειδί εκείνο που ανοίγει τον χώρο γνώσης της λειτουργίας του κάθε συστήματος. Συνεπώς, η πολιτική θεωρία με τη γνώση που διαθέτει αναφορικά με τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, μας ενημερώνει εκθέτοντας το βαθύτερο νόημα της λειτουργίας του κράτους, του κόμματος, της κοινότητας, του κινήματος ή της κοινωνίας.
| Τίτλος βιβλίου: | Εισαγωγή στην πολιτική φιλοσοφία και θεωρία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ρεύματα σκέψης και στοχαστές της νεωτερικότητας |
|---|
| Εκδότης: | Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σκουλάς, Γεώργιος Ε. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600114737 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2011 | Διαστάσεις: | 25x18 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Pirandello, Luigi, 1867-1936
Ο Λουίτζι Πιραντέλλο (1867-1936), πεζογράφος και ίσως ο σημαντικότερος σύγχρονος ιταλός θεατρικός συγγραφέας, γεννήθηκε στο Αγκριτζέντο της Σικελίας, τον αρχαίο Ακράγαντα. Ο ίδιος, μάλιστα, ισχυριζόταν ότι είναι ελληνικής καταγωγής και ότι το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και γλωσσολογία στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Ρώμης και της Βόννης και δίδαξε ως καθηγητής ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη Ρώμη ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1899. Η οικονομική καταστροφή του πατέρα του όμως, το 1903, τον ανάγκασε να αποδυθεί σε σκληρό αγώνα επιβίωσης ο οποίος τον έφερε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα έγραψε το κυριότερο μυθιστόρημά του, "Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ" (1904), που η απήχησή του τον επέβαλε σαν πεζογράφο. Ακολούθησαν τα έργα "Οι γέροι και οι νέοι" (1909), "Τερτσέτι" (1912), "Η τράπουλα" (1915), κ.ά. Εκείνο όμως που έμελλε να τον κάνει διάσημο σε όλο τον κόσμο ήταν το θεατρικό του έργο, το πρώτο μέρος του οποίου συνέθεσε και πάλι σε μια οδυνηρή εποχή γι' αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της γυναίκας του. Τα κυριότερα θεατρικά έργα του, με τα οποία αποκρυσταλλώθηκε το ύφος γνωστό ως "πιραντελλισμός", είναι: "Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)", 1917, "Η ηδονή της τιμιότητας", 1917, "Όλα σε καλό", 1920, "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", 1921, "Να ντύσουμε τους γυμνούς", 1922, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε", 1930, κ.ά. Το 1934 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη, το 1936.
