Δράκουλας
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) καμία δύναμη δεν φαινόταν ικανή να ανακόψει τη λαίλαπα των Οθωμανών. Ξαφνικά, όμως, από τις έρημες πεδιάδες της Βλαχίας (της σημερινής Ρουμανίας) ξεπρόβαλε ως τιμωρός εκδικητής ο Βλαντ Τσέπες, ο θρυλικός Δράκουλας. Η φήμη της σκληρότητάς του σκόρπισε τον τρόμο στους φανατισμένους Τούρκους και στο σύντομο διάστημα της διακυβέρνησής του η οθωμανική προέλαση ανακόπηκε.
Ποιος ήταν, όμως, ο πραγματικός Βλαντ; Ένας σαδιστής τύρρανος που "τρεφόταν" με την αγωνία των θυμάτων του τα οποία ανασκολόπιζε; Ή μήπως ένας ηγεμόνας που προσπάθησε να επιβάλει τον νόμο και την τάξη σε μια καθυστερημένη χώρα; Οι εχθροί του κηλίδωσαν την υστεροφημία του παρουσιάζοντάς τον ως αιμοσταγές βαμπίρ, τον "κόμη Δράκουλα", οι Ρουμάνοι, όμως, τον θεωρούν εθνικό τους ήρωα και θεμελιωτή του κράτους τους. Στο πρόσωπό του η ιστορία και ο θρύλος ύφαναν ένα αξεδιάλυτο μυστήριο που διαιωνίζεται μέχρι τις μέρες μας.
| Τίτλος βιβλίου: | Δράκουλας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ο ''καταραμένος'' πρίγκηπας |
|---|
| Εκδότης: | Περισκόπιο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Γιαννόπουλος, Νίκος, 1973- (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789608345591 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Μεγάλες Μορφές του Παρελθόντος | Σελίδες: | 84 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2006 | Διαστάσεις: | 28x21 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Παγκόσμια Ιστορία |
|---|
Strindberg, August, 1849-1912
(Στοκχόλμη, 1849-1912) Πολυγραφότατος Σουηδός συγγραφέας και δραματουργός, πατέρας -κατά τον Ο' Νήλ- του σύγχρονου θεάτρου. Δύσκολη παιδική ηλικία, παράφορη φύση και ασταθής, οργισμένος ατομικισμός, βίαιος ενίοτε μισογυνισμός και διαρκής αναζήτηση του απόλυτου χαρακτηρίζουν τον Στρίντμπεργκ αλλά και τα πρόσωπα των έργων του, κατά το μάλλον ή ήττον αυτοβιογραφικών ("Ο γιός της δούλας"). Η σκέψη του, επηρεασμένη από τον Kierkegaard, τον Nietzsche, τον Rousseau και τον Fourier, τον οδηγεί εκείθεν του ρομαντισμού, στον αθεϊσμό και τον μυστικισμό. Δεινός ερμηνευτής της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μυστηρίων του υποσυνείδητου, περνάει με θαυμαστή ευχέρεια από τον πιό σκληρό νατουραλισμό στόν πλέον αέρινο συμβολισμό. Καταγγέλλει τον θρίαμβο της βίας στις διαπροσωπικές σχέσεις και την αδυναμία επικοινωνίας του ενός με τον άλλο, όσο και του ενός με τους πολλούς, έχοντας ο ίδιος φτάσει στα πρόθυρα της τρέλας ύστερα από τις οδυνηρές αποτυχίες των τριών γάμων του. Ο αριθμός τρία σηματοδοτεί και το έργο του, που διαιρείται σε ισάριθμες περιόδους. Η νατουραλιστική περίοδος σημαδεύεται με επιρροές από τόν Valles και τον Zola και περιλαμβάνει έργα όπως: "Το κόκκινο δωμάτιο" (μυθιστόρημα που θα προκαλέσει κοινωνικό σκάνδαλο), τα τρία θεατρικά "Ο πατέρας" (πιθανώς, νατουραλιστική παραλλαγή του κλασικού μύθου του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας), "Δεσποινίς Τζούλια" και "Οι δανειστές", οι σουηδικές ιστορικές τραγωδίες "Ο κύρ Ούλοφ", "Γουσταύος Βάσα" και "Γουσταύος Αδόλφος" και, τέλος, το δράμα "Ο χορός του θανάτου". Ακολουθεί η περίοδος του μυστικισμού, ενός γαληνεμένου μυστικισμού, εμπνευσμένου από τον θεόσοφο Swedenborg ("Ονειρόδραμα"). Η τρίτη περίοδος φωτίζεται από ένα διαυγές ουμανιστικό φως χάρη στο Intima Teatern (1907), ένα μικρό θέατρο το οποίο ο ίδιος ο Στρίντμπεργκ δημιουργεί και διευθύνει για να παρουσιάσει εκεί την "Καταιγίδα", τον "Πελεκάνο", τη "Σονάτα των φαντασμάτων", έργα δωματίου διαποτισμένα με σκληρότητα και απόγνωση.
