Αρχαϊκές κόρες
Για ποιο λόγο φιλοτεχνούνταν οι Κόρες στην αρχαία Ελλάδα και πώς ερμηνεύονται αυτές οι μαρμάρινες κορασίδες; Ποιο ήταν το μήνυμα που έστελναν; Ποιες παριστάνουν; Η συγγραφέας του βιβλίου απαντά στα ερωτήματα αυτά, βασιζόμενη στις εκτενείς έρευνές της.
Οι εξαιρετικής τέχνης, σμιλευμένες σε μάρμαρο Κόρες ήταν ευρέως διαδεδομένες από τα μέσα του 7ου ώς τον 5ο αι. π.Χ. σε όλο τον τότε ελληνικό κόσμο. Αφιερώνονταν ως αναθήματα σε διάφορα ιερά, αλλά τοποθετούνταν και ως επιτύμβια μνημεία σε τάφους νεαρών κοριτσιών.
Το γεγονός της ανακάλυψης ενός εντυπωσιακά μεγάλου αριθμού αρχαϊκών Κορών (δεκατέσσερα αγάλματα) μια μέρα του Ιανουαρίου 1886, παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Α? στην Ακρόπολη των Αθηνών, έδωσε το έναυσμα για τη μελέτη των νεανικών αυτών μορφών με τα πολύπτυχα επιζωγραφισμένα ενδύματα, τα ιδιαίτερα χτενίσματα και τα ποικίλα κοσμήματα, που κρατούσαν μια προσφορά στο χέρι.
Μέχρι σήμερα πολλοί μελετητές ασχολήθηκαν κυρίως με την τυπολογική και χρονολογική κατάταξη αυτών των αρχαϊκών αγαλμάτων, με τον προσδιορισμό της καλλιτεχνικής τεχνοτροπίας τους και, όποτε ήταν δυνατό, με τη σύνδεσή τους με γνωστούς γλύπτες.
Ωστόσο, έως τώρα δεν έχουν απαντηθεί ικανοποιητικά τα επιστημονικά ερωτήματα που πάντα υπήρχαν γύρω από την ερμηνεία και το συμβολισμό τους.
Η συγγραφέας Κατερίνα Καρακάση ακολουθεί νέους ερευνητικούς δρόμους στην αναζήτηση απαντήσεων, διαφορετικούς από τους ήδη καθιερωμένους στην προγενέστερη έρευνα.
Αρχικά, παρουσιάζονται όλες οι μέχρι σήμερα γνωστές Κόρες. Αναλύονται όλα τα εξωτερικά τους γνωρίσματα και μελετώνται μεμονωμένα ειδικά στοιχεία, τα οποία αξιολογούνται έτσι ώστε να προκύψει μια συνολική ερμηνεία των γλυπτών. Επιχειρείται επίσης ο προσδιορισμός της αρχικής θέσης στην οποία είχε στηθεί η καθεμιά Κόρη και το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο που καθόρισε την ανάθεσή της.
Τέλος, η Κατερίνα Καρακάση επικεντρώνεται στο μείζον ζήτημα της ερμηνείας και της λειτουργίας των Κορών.
Rousseau, Jean - Jacques, 1712-1778
Jean - Jacques Rousseau (1712-1778). Εξ αιτίας της άτυχης παιδικής ζωής του εγκατέλειψε 16 ετών το καλβινιστικό σπίτι του στη Γενεύη και προσεχώρησε στον Καθολικισμό. Δεν είχε ποτέ συγκροτημένη εκπαίδευση, οι γνώσεις του όμως υπερεπαρκούσαν ώστε το 1742 να δουλέψει στο Παρίσι ως ιδιωτικός δάσκαλος σε σπίτια ευγενών. Ο Ρουσώ γνωρίστηκε με τον Diderot, για του οποίου την "Εγκυκλοπαίδεια" έγραψε άρθρα μουσικής θεωρίας. Ζούσε ανύπαντρος με την Therese Levasseur, με την οποία είχε 5 παιδιά που μεγάλωναν σε ορφανοτροφείο. Επειδή καταδικάστηκαν τα γραπτά του από τον επίσκοπο του Παρισιού και κινδύνευε να φυλακιστεί, εγκατέλειψε ο Ρουσώ το Παρίσι και εγκαταστάθηκε για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, από το 1762 στην Ελβετία και κατά τα έτη 1767-1770 στην Αγγλία.
Στην πολιτική φιλοσοφία του ζητούσε ο Ρουσώ ίδια δικαιώματα για όλους τους πολίτες, με δημοκρατική διακυβέρνηση και κοινωνικό έλεγχο. "Οι άνθρωποι γεννιώνται καλοί από τη φύση τους και διαφθείρονται από την κρατούσα εκκλησία, την κακή παιδεία και τις κρατούσες οικονομικές συνθήκες. Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθούν είναι να αφεθούν ελεύθεροι". Το έργο του "Du contrat social" (1762), το οποίο ανήκει στα θεμελιώδη έργα υπέρ της σύγχρονης δημοκρατίας, περιέχει τις αρχές της κοινωνικής θεωρίας του Ρουσώ, στην οποία είναι απαραίτητος ο πολιτικά υπεύθυνος πολίτης. Σε ανάλογο βαθμό επηρέασε τις μετέπειτα εξελίξεις και η εκπαιδευτική θεωρία του.
Ο Ρουσώ συνέθεσε έργα συμφωνικής μουσικής και έγραψε μυθιστορήματα, τα οποία επηρέασαν τη λογοτεχνία της εποχής του. Θεωρείται ότι προετοίμασε με το φιλοσοφικό του έργο το δρόμο για τη γαλλική επανάσταση.
