Κοινωνική πρόνοια
[...] Κεντρικός στόχος του βιβλίου είναι η μελέτη των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας στην χώρα μας. Όμως κρίθηκε σκόπιμη η αναφορά και στα κοινωνικά προβλήματα και τα συστήματα κοινωνικής προστασίας και άλλων χωρών, αφού η Ελλάδα όλο και πιο πολύ εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας και αλληλεπίδρασης. Συνεπώς η αναφορά σε αλλοδαπά συστήματα κοινωνικής προστασίας και στα προβλήματα των Ευρωπαϊκών κυρίως χωρών έγινε αφ' ενός για να επισημανθούν τα κοινά αίτια των κοινωνικών προβλημάτων αλλά και οι πιθανές παρεμβάσεις για την επίλυσή τους, αφ' ετέρου δε για να έχει ο αναγνώστης ένα μέτρο σύγκρισης για την κοινωνική προστασία στην Ελλάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Κοινωνική πρόνοια |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ιστορική εξέλιξη, νέες κατευθύνσεις |
|---|
| Εκδότης: | Παπαζήσης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σταθόπουλος Πέτρος Α. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600218572 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2005 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική > Κοινωνική Πολιτική |
|---|
Eisenstein, Sergei Mikhailovich, 1898-1948
Ο Ρώσος Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν (1898-1948), σκηνοθέτης (από τους κορυφαίους του παγκόσμιου κινηματογράφου), σεναριογράφος, μοντέρ και θεωρητικός του κινηματογράφου, πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο ως θεωρητικός, προτείνοντας μέσα από τις στήλες του περιοδικού "Λιέφ" μία καινούργια μέθοδο μοντάζ ταινιών (μοντάζ ατραξιόν), την οποία εφάρμοσε στην πράξη στην πρώτη του ταινία. Καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, συνετέλεσε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής αισθητικής, με χαρακτηριστικό ύφος που το διακρίνουν οι πλατιές μεταφορές, η αντίστιξη των εικόνων, η αντικατάσταση του ατομικιστή ήρωα από τις λαϊκές μάζες και, τέλος, το μοντάζ των "βίαιων εντυπώσεων", επιδρώντας μ' αυτόν τον τρόπο άμεσα στον ψυχισμό και το συναίσθημα του θεατή. Όλες οι ταινίες του ["Η απεργία" (1924), "Το θωρηκτό Ποτέμκιν" (1925), "Οκτώβρης" (1927), "Η γενική γραμμή" (1929), "Βίβα Μέξικο" (1931), "Το λιβάδι του Μπέζιν" (1937), "Αλέξανδρος Νέφσκι" (1938), "Ιβάν ο Τρομερός" (1945)], αποτελούν σταθμούς της 7ης τέχνης.
