Το μυστήριο του νου
Η συνείδηση βρίσκεται στο πιο θεμελιώδες, επίπεδο της ύπαρξής μας. Χάρη σ' αυτήν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, επικοινωνούμε, βιώνουμε τον εαυτό μας, αισθανόμαστε και ερμηνεύουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Στη συνείδηση βασίζεται η βούληση, η τέχνη και η επιστήμη, αλλά και η καθημερινή μας συμπεριφορά, οι σχέσεις που δημιουργούμε με τους άλλους, τα όνειρά μας και οι προσδοκίες μας. Τι είναι όμως συνείδηση; Με ποιο τρόπο ένα υλικό αντικείμενο -ο εγκέφαλος- εγείρει την υποκειμενική αντίληψη του κόσμου; Τι συμβαίνει όταν σκεφτόμαστε και αποφασίζουμε κάτι; Πώς αυτό μεταφράζεται σε πράξη; Το Μυστήριο του Νου αποτελεί τον άλυτο ακόμα γρίφο της επιστήμης και της φιλοσοφίας. Στο παρόν βιβλίο, εκμεταλλευόμενοι τα πορίσματα των πιο πρόσφατων ερευνών στη νευροεπιστήμη, τη φυσική, τη θεωρία των συστημάτων και την Τεχνητή Νοημοσύνη, θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε μερικά βασικά ερωτήματα για την τόσο οικεία -αλλά και τόσο άγνωστη συνείδηση. [...]
| Τίτλος βιβλίου: | Το μυστήριο του νου |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Πώς ο εγκέφαλος εγείρει τη συνείδηση |
|---|
| Εκδότης: | Ελληνικά Γράμματα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ζαρκαδάκης, Γιώργος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603939108 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2001 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Σημείωση: | Προλογίζει ο Δημήτρης Νανόπουλος. |
|---|
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Γνωστική Ψυχολογία |
|---|
Perec, Georges, 1936-1982
O Zωρζ Περέκ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1936 από Eβραίους γονείς, που τους έχασε στον πόλεμο. Tο 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot για το πρώτο του μυθιστόρημα "Tα πράγματα" και το 1978 με το βραβείο Medicis για το "Zωή οδηγίες χρήσεως". Πέθανε στο Παρίσι το 1982. Kυριότερα έργα: "Tα πράγματα" (1965), "Ποιο μοτοποδήλατο με νικέλινο τιμόνι στο βάθος της αυλής;" (1966), "Η εξαφάνιση" (1969), "Tο σκοτεινό μαγαζί" (1973), "Xορείες χώρων" (1974), "W ή η ανάμνηση των παιδικών χρόνων" (1975), "Zωή οδηγίες χρήσεως" (1978).
Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.
