Εργασία και εκπαίδευση
Η επιστημονική οργάνωση της εργασίας, που επινόησε ο Τέϋλορ στα τέλη του περασμένου αιώνα για τη βιομηχανία, επηρέασε καθοριστικά την οργάνωση και λειτουργία του σχολείου. Η προετοιμασία των νέων για τον κόσμο της εργασίας γίνεται από το σχολείο μέσω της βίωσης των καθημερινών λειτουργιών του, μέσω του "αθέατου" προγράμματος του σχολείου. Οι νέες τεχνολογίες, η ανάγκη για συνεχείς καινοτομίες, η έμφαση στην ποιότητα και η ανάγκη για ευελιξία της σημερινής παραγωγής, ανέτρεψαν την τεϋλορική οργάνωση της εργασίας. Οι νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας απαιτούν εργαζόμενους με εντελώς διαφορετικά προσόντα και δεξιότητες. Το σχολείο εξακολουθεί να στέκει αμήχανο μπροστά στις ραγδαίες αυτές εξελίξεις και να προετοιμάζει τους μαθητές του για τη μαζική παραγωγή. Το δοκίμιο αυτό, αφού προσπαθεί να αναλύσει πώς έχουν σήμερα τα πράγματα, καταλήγει προτείνοντας ένα σχέδιο οργάνωσης και λειτουργίας του σχολείου τέτοιο που να ανταποκρίνεται στις σημερινές απαιτήσεις του κόσμου της εργασίας.
| Τίτλος βιβλίου: | Εργασία και εκπαίδευση |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Σημειώσεις για ένα μετατεϋλορικό σχολείο |
|---|
| Εκδότης: | Έκφραση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δαφέρμος Ολύμπιος Ε. (Συγγραφέας)
Παπαγεωργίου, Νώντας (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789603750444 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Εκπαιδευτική Βιβλιοθήκη | Σελίδες: | 76 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 1999 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Οικονομία > Εργασία |
|---|
Valéry, Paul, 1871-1945
Ο Πωλ Βαλερύ (1871-1945) γεννήθηκε στο Μονπελιέ, όπου σπούδασε νομικά, και πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το ποίημα "Νάρκισσος". Το 1892 έρχεται στο Παρίσι, όπου αναλίσκεται σε επιστημονικές, κυρίως, μελέτες (λογοτεχνικά, το 1894 είναι η χρονιά του "Μια βραδιά με τον κύριο Τεστ"). Επανέρχεται στην ποίηση και το 1917 δημοσιεύει τη "Νεαρή μοίρα", συμβολικό ποίημα που τον κάνει διάσημο. Στην ίδια κοίτη, θ' ακολουθήσουν το "Θαλασσινό κοιμητήρι", ο δεύτερος "Νάρκισσος", οι "Κλάδοι της νίκης" κ.ά. ποιήματα λεπτόηχου συμβολισμού. Γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1925. Τα πεζογραφήματα του (μεταξύ άλλων, "Η ψυχή και ο χορός", 1925, "Ευπαλίνος", 1925) και οι στοχασμοί του (μια σειρά από δοκίμια, όπως οι "Ματιές στον σύγχρονο κόσμο", και σημειώσεις εργασίας όπως αυτές των "Τετραδίων") έχουν ως κύριο άξονα την πολλαπλότητα του εγώ, του ανεξάντλητου και πολυπρισματικού εγώ, ιδωμένου μέσα από τον μεγεθυντικό φακό ενός πνεύματος ασκημένου και οξυμένου στο έπακρο.
