Στολή εξόδου
Η εντύπωση, ότι οι ιστορίες από τη ζωή στο στρατό ενδιαφέρουν - ή πιο πολύ - τον ανδρικό πληθυσμό, είναι λαθεμένη. Πρώτα-πρώτα γιατί στις ιστορίες αυτές δεν περιγράφονται οπωσδήποτε μάχες ή σκηνές αποκλειστικά από την ανούσια ζωή στις στρατιωτικές μονάδες. Αλλά, κι' αυτό να συμβαίνει, δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι πρωταγωνιστές σ' αυτές τις ιστορίες -οι φαντάροι- είναι άνθρωποι που, ούτως ή άλλως, δοκιμάζονται σαν ατομικότητες και προσωπικότητες και επομένως δεν έχει σημασία αν, αυτό που τους κατατρύχει, συμβαίνει στο περιβάλλον του στρατού ή έξω στον κόσμο. Το πρόβλημα δεν είναι πάντα ο στρατός. Πάνω απ' όλα είναι αυτό που κουβαλά καθένας και μετά τη στράτευσή του ή προκύπτει λόγω της ιδιότητός του ως φαντάρου. Απλώς, η ιδιότητα αυτή δυσχεραίνει περισσότερο τα πράγματα και δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα από την αντιμετώπιση των οποίων αναδεικνύονται χαρακτήρες, διαγράφονται ανθρώπινοι τύποι, πλέκονται μύθοι. Κανένας επομένως δε μπορεί να ξέρει τι του επιφυλάσσει η ανάγνωση μιας ιστορίας βγαλμένης από τη ζωή στο στρατό.
| Τίτλος βιβλίου: | Στολή εξόδου |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Τρία διηγήματα |
|---|
| Εκδότης: | Περί Τεχνών |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κάββουρας, Δημήτρης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789608260573 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2004 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Molière, Jean Baptiste de, 1622-1673
1622-1673. Ο Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, γιος του Ζαν Ποκλέν και της Μαρί Κρεσσέ, γεννιέται το 1622. Σπουδάζει νομικά στην Ορλεάνη, ενώ το 1643 έχοντας ήδη συνδεθεί με την ηθοποιό Μαντλέν Μπεζάρ, συγκροτεί μαζί της τον θίασο "L’Illustre Theatre". Με το ψευδώνυμο Μολιέρος, διευθύνει τον θίασο, ο οποίος εγκαθίσταται στο Παρίσι. Ο θίασος περιοδεύει για δεκατρία χρόνια, ως το 1645. Το 1655 έχουμε την παράσταση της πρώτης σωζόμενης κωμωδίας του Μολιέρου "Ο ασυλλόγιστος στη Λυών", με τον Μολιέρο στο ρόλο του Μασκαρίλλου. Το 1656 παρουσιάζεται το "Ερωτικό πείσμα". Το 1658 ο θίασος μετονομάζεται σε "Θίασο του Κυρίου". Η επιτυχία της φάρσας "Ο ερωτευμένος γιατρός" είναι τέτοια ώστε του παραχωρείται το θέατρο του Πετί Μπουρμπόν. Επόμενη επιτυχία του θιάσου είναι "Οι ψευτοσπουδαίες", το 1659. Το 1660 παρουσιάζεται ο "Σγαναρέλος ή Ο κατά φαντασίαν κερατάς". Ακολουθεί με μεγάλη επιτυχία το έργο "Σχολείο γυναικών", ενώ στη λογοτεχνική διαμάχη που ξεσπά γύρω από το έργο, ο Μολιέρος απαντά με την Κριτική του "Σχολείου γυναικών" και με τον "Αυτοσχεδιασμό των Βερσαλλιών". Το 1664 δίνεται η πρεμιέρα της κωμωδίας "Γάμος με το στανιό" ενώ στις 12 Μαΐου παρουσιάζονται οι τρεις πρώτες πράξεις του "Ταρτούφου". Ο βασιλιάς απαγορεύει αμέσως το ανέβασμα του "Ταρτούφου" στο Παρίσι. Το 1665 δίνεται η πρεμιέρα του "Δον Ζουάν" που, παρά την επιτυχία του, κατεβαίνει μετά από 20 παραστάσεις. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ δίνει στον θίασο του Μολιέρου τον τίτλο του "Θιάσου του Βασιλιά" και 6000 λίβρες χορηγία. Ακολουθούν τα έργα "Γιατρός με το στανιό" και "Μισάνθρωπος". Το 1667 ακολουθεί η δεύτερη εκδοχή του "Ταρτούφου", παρουσιάζεται στις 5 Αυγούστου και απαγορεύεται την επομένη. Το 1668 ανεβαίνουν ο "Ζωρζ Νταντέν" και "Ο φιλάργυρος". Το 1669 ο Μολιέρος επιστρέφει στον "Ταρτούφο" για μια τρίτη διασκευή, το έργο παίρνει έγκριση και γνωρίζει θριαμβευτική επιτυχία. Το 1670 ανεβαίνει "Ο αρχοντοχωριάτης". Σειρά έχουν "Οι κατεργαριές του Σκαπίνου" το 1671 καθώς και "Οι σοφολογιότατες" το 1672. Στις 10 Φεβρουαρίου δίνεται η πρεμιέρα του έργου "Ο κατά φαντασίαν ασθενής", με τον Μολιέρο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αργκάν. Κατά τη διάρκεια της τέταρτης παράστασης ο Μολιέρος νιώθει μεγάλη αδιαθεσία, μεταφέρεται στο σπίτι του και εκεί αφήνει την τελευταία του πνοή.
