Δημοτικά τραγούδια Κρανιάς Ολύμπου
Όταν ο θεμελιωτής της επιστήμης της Λαογραφίας Ν. Πολίτης ήθελε να καταγράψει τα ήθη, έθιμα και τα τραγούδια του ελληνικού λαού, δεν χρειαζόταν να ψάξει, για να βρει πληροφοριοδότες. Ήταν αρκετό να διαθέσει λίγο χρόνο και να παρακολουθήσει έναν γάμο, ένα πανηγύρι κ.λπ., για να καταγράψει τα δημοτικά τραγούδια που τραγουδιούνταν στον γάμο και στο πανηγύρι. Γιατί η παραδοσιακή ζωή του χωριού δεν ήταν διαφορετική από την καθημερινή. Ήταν σ' όλες της τις εκδηλώσεις ίδια και αναλλοίωτη σχεδόν για πολλούς αιώνες, μια που αμετάβλητα παρέμειναν για αιώνες η κοινωνική οργάνωση, τα όνειρα, οι ελπίδες και οι προσδοκίες του λαού. Οι σημερινές, όμως, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά. Είναι επόμενο τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα να μην ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προσδοκίες του λαού. Κι αυτό οδήγησε στην εγκατάλειψη των παραδοσιακών εθίμων και τραγουδιών. Η παραδοσιακή ζωή στο σύνολό της βρίσκεται μόνο στη μνήμη ελάχιστων γερόντων, που είχαν την τύχη να βιώσουν στα νιάτα τους τις παραδοσιακές εκδηλώσεις.
Γι' αυτό και η καταγραφή των γνήσιων τραγουδιών είναι μια δύσκολη υπόθεση, μια που ο καταγραφέας θα πρέπει να ανακαλύψει τους ελάχιστους αυτούς γνήσιους φορείς του δημοτικού τραγουδιού. Στην Κρανιά, μάλιστα, Ολύμπου μόνο ένας γνήσιος φορέας δημοτικού τραγουδιού έχει μείνει. Θέλω να πιστεύω πως η έκδοση των δημοτικών τραγουδιών της Κρανιάς Ολύμπου αποτελεί μια συμβολή από τη μια στη γνωριμία με ένα ιδιαίτερο κύτταρο του ελληνισμού και από την άλλη στην ολοκλήρωση της χαρτογράφησης του παραδοσιακού ελληνικού πολιτισμού.
Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ.
Γεννήθηκε γύρω στο 445 π.Χ., ήταν Κυδαθηναιεύς, γιος του Φιλίππου και της Ζηνοδώρας, και ανήκε στην Πανδιονίδα φυλή. Στο σχολείο ο κωμωδιοποιός διδάσκεται Όμηρο και Ησίοδο, μαθαίνει τον Αίσωπο και ακούει για τον Αρχίλοχο και τον Αλκαίο. Όταν ήταν εννιά ετών, διδάσκεται η Αντιγόνη του Σοφοκλή, όταν κλείνει τα δώδεκα έχει τελειώσει ο Παρθενώνας. και όταν ξεσπάει ο πελ/κός πόλεμος του λείπει ένας χρόνος για να κλείσει τα είκοσι. Πρόφτασε τη δόξα του Περικλή και είδε το θάνατό του, το 429. Θεματολογικά στο έργο του Αριστοφάνη κυριαρχεί η πολιτική, η οποία στην κωμωδία εμφανίζεται για πρώτη φορά με τον Κρατίνο. Συντηρητικός ο ίδιος, υπήρξε πολέμιος του δημαγωγού Κλέωνα και την αντίθεσή του τη βρίσκουμε στους Ιππής. Σατίρισε σκληρά τους πολιτικούς, ακόμη και τον Περικλή, τους στρατηγούς όπως το Λάμαχο, και τους ποιητές, όπως τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο και δε λησμόνησε τον Σωκράτη. Γνωρίζουμε 44 τίτλους έργων του, οι σωζόμενες όμως κωμωδίες του είναι έντεκα: Αχαρνής, Ιππής, Νεφέλαι, Σφήκες, Ειρήνη, Όρνιθες, Λυσιστράτη, Θεσμοφοριάζουσαι, Βάτραχοι, Εκκλησιάζουσαι, Πλούτος. Πήρε μία πρώτη νίκη στα Διονύσια και τέσσερις στα Λήναια. Πέθανε γύρω στο 386 π.Χ.
