Από την αναγκαιότητα στην ελευθερία
Αν "η ιστορία διδάσκει αλλ’ οι άνθρωποι δεν διδάσκονται από αυτήν", η τέχνη του λόγου, όταν εξερευνά το βάθος της ανθρώπινης ψυχής και κοινωνίας μετατρέπει τη χρονικότητα σε "καιρόν", αντικαθιστά την απόγνωση με την επίγνωση, την αδράνεια ή βεβαιότητα με την εγρήγορση.
Αυτό υποστηρίζει το βιβλίο που εμβαθύνει στο έργο του Albert Camus, του στοχαστή του οποίου πηγή έμπνευσης υπήρξαν το ελληνικό φως, τα πρόσωπα των ελληνικών μύθων και η πίστη στην αγωνιστικότητα, δεξαμενή της μετάβασης από τη βίωση του παραλόγου της ανθρώπινης ζωής στη συλλογική εξέγερση για την υπέρβασή του.
Το "αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε" του έλληνα ποιητή θα το συμπλήρωνε ένας πρόσφατα ειπωμένος προτρεπτικός λόγος γάλλου λογοτέχνη: "μη βογγάς πάνω στην πληγή σου, θέσε πάνω της το γιατρικό". Αυτό θα ήταν σύνοψη-παραλλαγή της προτροπής του Α. Camus για τη μετάβαση από την αναγκαιότητα οποιουδήποτε ανυπόφορου παραλογισμού στην ελευθερία της ενσυνείδητης αντιμετώπισής του.
| Τίτλος βιβλίου: | Από την αναγκαιότητα στην ελευθερία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ο Albert Camus και το παράλογο |
|---|
| Εκδότης: | Δρόμων |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κελεσίδου, Άννα (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789606944857 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2021 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Pessoa, Fernando, 1888-1935
Ο Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935. Την παραμονή του θανάτου του, σημειώνει από την κλίνη του νοσοκομείου: "I Know not what tomorrow will bring". Αυτό που το μέλλον έφερε αναμφισβήτητα είναι η καταξίωση του ως ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του εικοστού αιώνα. Ο Πεσσόα είναι ταυτόχρονα ποιητής και μύθος ποιητικός. Έζησε τη ζωή του στα όρια της ανυπαρξίας, δημοσίευσε ελάχιστο μέρος του τεράστιου έργου του, ενός έργου ανολοκλήρωτου και πολλαπλού, το οποίο κληροδότησε στις μέλλουσες γενιές κλεισμένο στο περίφημο μπαούλο, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του.
Ελάχιστα γεγονότα συνθέτουν τη βιογραφία του: θάνατος του πατέρα του, μετακίνηση μαζί με τη νέα του οικογένεια στο Ντέρμπαν της Αφρικής, αγγλική παιδεία, επιστροφή στη Λισαβόνα, βιοπορισμός ως αλληλογράφος σε εμπορικούς οίκους, ένας λευκός έρωτας, πολλή μοναξιά. Η πολυσχιδής ποιητική ζωή του βρίσκεται στους αντίποδες της βιογραφίας του. Ο Πεσσόα, ο οποίος υπογράφει το έργο του με το όνομα του αλλά και με τα 72 καταγεγραμμένα ετερώνυμά του, συνιστά μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κύριοι συντελεστές σε πρωτοτυπία αλλά και παραγωγικότητα οι εξής τέσσερις ετερώνυμοί του: ο δάσκαλος όλων Αλμπέρτο Καέιρο, ποιητής του "Φύλακα των κοπαδιών", ο εκκεντρικός ναυπηγός μηχανικός Άλβαρο ντε Κάμπος, ποιητής της "Θαλασσινής ωδής" και του "Καταστήματος φιλικών", ο επικούρειος, στωικός κλασικιστής συνθέτης ωδών Ρικάρντο Ρέις και, τέλος, ο Μπερνάρντο Σοάρες, συγγραφέας του "Βιβλίου της ανησυχίας". Αριστοτεχνικός διευθυντής αυτής της ιδιόμορφης ορχήστρας ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα, ο ποιητής του "Μηνύματος", ο διηγηματογράφος του "Αναρχικού τραπεζίτη", ο ακάματος δοκιμιογράφος επί παντός του επιστητού, ο θεατρικός συγγραφέας ενός ανολοκλήρωτου "Φάουστ", ο οποίος ορίζει την τέχνη του λέγοντας: "Προσποίηση είναι του ποιητή η τέχνη".
