Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Τανχόιζερ στο Παρίσι

Επαναπροσέγγιση των λαϊκών θρύλων και των παραδοσιακών δοξασιών και η αναγωγή τους σε εθνική κληρονομιά, είναι το ιδεολογικό και αισθητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συγκροτείται ο Ρομαντισμός και είναι δηλωτικά στοιχεία της κατεύθυνσης της φιλοσοφικής σκέψης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ζητήματα που αφορούν τη γλώσσα και τον πολιτισμό των διαφόρων λαών της Ευρώπης στα τέλη του 18ου και στον 19ο αιώνα.
Στο δοκίμιό του αυτό ο Μπωντλαίρ σκιαγραφεί λεπτομερώς την αισθητική του έργου του Ρίχαρντ Βάγκνερ, του πιο αντιπροσωπευτικού μουσικού δημιουργού του Γερμανικού Ρομαντισμού, και περιγράφει αδρομερώς τους θρύλους που ενέπνευσαν τον συνθέτη καθώς και τη λειτουργία τους σαν δομή της ανθρώπινης σκέψης.
Τίτλος βιβλίου: | Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Τανχόιζερ στο Παρίσι | ||
---|---|---|---|
Τίτλος πρωτότυπου: | Richard Wagner et Tannhäuser à Paris | ||
Εκδότης: | Ερατώ | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Baudelaire Charles (Συγγραφέας) Μαγουλάς Χαράλαμπος (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | 9789602291962 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2007 | Διαστάσεις: | 17x13 |
Σημείωση: | Εισαγωγή, σημειώσεις: Χαράλαμπος Μαγουλάς. | ||
Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Μαρτυρίες - Βιογραφίες - Αυτοβιογραφίες - Ντοκουμέντα |
Baudelaire Charles
O Charles Baudelaire γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1821. Σε ηλικία έξι χρονών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύεται τον Jacques Aupick κι αυτό χαλάει την ήρεμη ζωή του. Η οικογένεια μετακομίζει στη Λυών το 1832 και επιστρέφει στο Παρίσι το 1836. Ο Κάρολος παραμένει εσωτερικός στη Λυών στο κολέγιο Louis-le-Grand, από όπου αποβάλλεται για απειθαρχία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να αποφοιτήσει το 1839. Mόνο η λογοτεχνική εργασία τον ενδιαφέρει. Ο ακράτητος δανδισμός του ανησυχεί την οικογένειά του, που τον στέλνει κοντά σε έμπιστό της καπετάνιο να κάνει τον γύρο του κόσμου, μήπως και συνετισθεί. Μετά τα νησιά Maurice, και Βourbon, διασχίζει τις Ινδίες. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το 1842, συνδέεται με τη Jeanne Duval. Συναντά τους Balzac, Nerval, Theophille Gautier, Theodore de Bauville. Δεν καταφέρνει να εκδώσει τα πρώτα του άρθρα και δημιουργεί τέτοια χρέη, που τον οδηγούν σε καταδίκη το 1844 (σε ηλικία 24 χρόνων) -κάτι που δεν συγχωρεί στη μητέρα του, παρά μόνο μετά το θάνατο του στρατηγού Jacques Aupick το 1857.
Δημοσιεύει τα πρώτα του έργα στο "Salon de 1845", "Salon de 1846", - La Fanfarlo- 1847, συνεργάζεται με τα περιοδικά "Τintamarre", "Corsaire-Satan", "Messager", "Monde literaire", "Artiste", με ποιήματα και ποικίλα δοκίμια.
Από το 1851 αρχίζει να μεταφράζει Edgar Poe. Το 1857 εκδίδει τα "Άνθη του κακού" όπου έξι από αυτά στηλιτεύονται από τη δικαιοσύνη.
Η υγεία του είναι εύθραυστη αλλά η λογοτεχνική του δραστηριότητα μεγάλη. Κατά τη διαμονή του στο Βέλγιο επιδεινώνεται η υγεία του, μαζί με τις ατυχίες του. Στην επιστροφή μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, πεθαίνει τον Αύγουστο του 1867 σε ηλικία 46 ετών.
- Οι τεχνητοί παράδεισοι (2022)
- Η φανφαρλό (2021)
- Τα άνθη του κακού (2021)
- Τα άνθη του κακού (2021)
- Έντγκαρ Άλαν Πόε (2020)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2019)
- Ο καταραμένος ποιητής (2019)
- Τα άνθη του κακού (2019)
- Τα άνθη του κακού (2018)
- Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής (2018)
- Ο κύκλος των καταραμένων ποιητών (2017)
- Άνθη του κακού (2017)
- Περί χρήματος (2017)
- Ο παράδεισος των γάτων (2016)
- Τα άνθη του κακού (2013)
- Ανθολόγιο γαλλικής λυρικής ποίησης (2011)
- Εγκώμιο του μακιγιάζ (2009)
- Τα άνθη του κακού (2009)
- Ανθολογία γαλλικής ποίησης (2009)
- Τα άνθη του κακού (2009)
- Σκιές στο φως (2008)
- Λίγα από τα άνθη του κακού (2008)
- Τεχνητοί παράδεισοι (2008)
- Κ. Γ. Καρυωτάκης: πεζά και μεταφράσεις (2008)
- Όταν οι άγγελοι περπατούν (2007)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2007)
- Μπωντλαίρ (2007)
- Άνθρωποι και γάτες (2006)
- Αισθητικά δοκίμια (2005)
- Δεκαπέντε ποιήματα (2005)
- 20 πεζά ποιήματα (2005)
- Έμπνευση και δημιουργία (2004)
- Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει (2004)
- Τα όρια του σώματος (2004)
- Το εντευκτήριον (2004)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2001)
- Προς νέους συγγραφείς και μεταφραστές (2000)
- Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις πλαστικές τέχνες (2000)
- Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα. Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής (2000)
- Άνθη του κακού (2000)
- 25+6 ποιήματα (1998)
- Εγκώμιο του μακιγιάζ (1998)
- Κούκλες και παιχνίδια (1996)
- Η Φανφαρλό (1996)
- Ανθολογία του μαύρου χιούμορ (1996)
- Οι μεταφράσεις του Κ. Γ. Καρυωτάκη (1994)
- Αισθητικές περιέργειες (1991)
- Μήτσος Παπανικολάου: Μεταφράσεις (1987)
- Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση (1986)
- Ποιήματα άλλων καιρών και άλλων τόπων (1980)
- Τα άνθη του κακού ()