Κοινωνική δικαιοσύνη
Στην εποχή μας οι γνωστές ιδεολογίες αμφισβητούνται από πολλές πλευρές και για πολλούς λόγους. Πολλές χώρες βρίσκονται σε μια διαδικασία μετάβασης σε νέες μορφές οργάνωσης της κοινωνίας τους. Άλλες χώρες αγωνίζονται να επιτύχουν στερέωση των δημοκρατικών θεσμών, σε άλλες οι δημοκρατικοί θεσμοί παρερμηνεύονται ως αυθαιρεσία και ανομία, ενώ σε άλλες καταλύονται ωμά και βίαια. Στην Ελλάδα οι δημοκρατικοί θεσμοί φαίνονται να έχουν αποκτήσει σχετικά στέρεα θεμέλια, παράλληλα ωστόσο παρατηρούνται ανησυχητικές τάσεις ανομίας, αυθαιρεσίας και διαφθοράς. Ταυτόχρονα η στασιμότητα της οικονομίας κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης περιόδου έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα ανεργίας, άνισης διανομής και κοινωνικής αδικίας. Μέσα σ' αυτή τη σύγχυση, ο απλός άνθρωπος χρειάζεται έναν απλό και κατανοητό τρόπο με τον οποίο να μπορεί να καταλαβαίνει όσα συμβαίνουν γύρω του και ταυτόχρονα να μπορεί να τα αξιολογεί. Το βιβλίο αυτό έχει ακριβώς αυτή τη φιλοδοξία, δηλαδή να παρουσιάσει με τρόπο απλό και κατανοητό (αλλά όχι απλοϊκό) βασικές έννοιες, ιδέες και θεωρίες, με τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει τα σημαντικά ζητήματα της εποχής μας και να τα αξιολογήσει.
| Τίτλος βιβλίου: | Κοινωνική δικαιοσύνη |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Θεωρίες, ιδέες, εμπειρίες, προτάσεις |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Λιανός Θεόδωρος Π. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600327151 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Τοποθετήσεις | Σελίδες: | 269 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2000 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου |
|---|
Hesse, Hermann, 1877-1962
Ο Herman Hesse γεννήθηκε το 1877 στο Calw της Βυρτεμβέργης, μια μικρή πόλη του Μέλανος Δρυμού. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1899 με την ποιητική συλλογή "Τα ρομαντικά τραγούδια" και τη συλλογή πεζών "Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα". Ακολούθησαν πολυάριθμα έργα, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του 20ού αιώνα: "Πήτερ Κάμεντσιντ" (1904), "Κάτω από τον τροχό" (1906), "Γερτρούδη" (1910), "Ντέμιαν" (1914), "Σιντάρτα" (1927), "Ο λύκος της στέπας" (1927), "Νάρκισσος και Χρυσόστομος" (1930), "Ταξίδι στην Ανατολή" (1932) κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού "Vinos Voco", μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων με το βραβείο Νόμπελ το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955. Πέθανε το 1962.
