Τα χαζά μπούτια
Στα "Χαζά μπούτια" συγκεντρώνονται μερικές από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που διηγήθηκε ποτέ ο Βασίλης Βασιλικός. Ιστορίες με ερωτικά καλοκαίρια, με ερωτικές μνήμες, με οικογενειακές μνήμες, με πολιτικές μνήμες. Ιστορίες αγάπης και χωρισμού, ιστορίες αιφνίδιας χαράς και γλυκειάς μελαγχολίας, ιστορίες τρυφερές, αλλά και διεισδυτικές μέχρι τον πυρήνα των πραγμάτων. Κινηματογραφικός στην εναλλαγή των εικόνων και της πλοκής, γοητευτικά δραματικός σε κάποιες περιπτώσεις, κυρίως όμως βαθιά ειρωνικός, αλύπητα σατιρικός και παράλληλα συμπονετικός προς την χρονίως πάσχουσα ελληνική κοινωνία, ο Βασιλικός σε αυτόν τον απολαυστικό τόμο αποδεικνύει γιατί συνεχίζει να διαβάζεται μανιωδώς επί πενήντα χρόνια.
| Τίτλος βιβλίου: | Τα χαζά μπούτια |
|---|
| Εκδότης: | Τόπος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Βασιλικός Βασίλης (Συγγραφέας)
Μαραγκόπουλος, Άρης (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789606760310 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία | Σελίδες: | 165 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2011 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Αθλητισμός |
|---|
Baudelaire Charles
O Charles Baudelaire γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1821. Σε ηλικία έξι χρονών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύεται τον Jacques Aupick κι αυτό χαλάει την ήρεμη ζωή του. Η οικογένεια μετακομίζει στη Λυών το 1832 και επιστρέφει στο Παρίσι το 1836. Ο Κάρολος παραμένει εσωτερικός στη Λυών στο κολέγιο Louis-le-Grand, από όπου αποβάλλεται για απειθαρχία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να αποφοιτήσει το 1839. Mόνο η λογοτεχνική εργασία τον ενδιαφέρει. Ο ακράτητος δανδισμός του ανησυχεί την οικογένειά του, που τον στέλνει κοντά σε έμπιστό της καπετάνιο να κάνει τον γύρο του κόσμου, μήπως και συνετισθεί. Μετά τα νησιά Maurice, και Βourbon, διασχίζει τις Ινδίες. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το 1842, συνδέεται με τη Jeanne Duval. Συναντά τους Balzac, Nerval, Theophille Gautier, Theodore de Bauville. Δεν καταφέρνει να εκδώσει τα πρώτα του άρθρα και δημιουργεί τέτοια χρέη, που τον οδηγούν σε καταδίκη το 1844 (σε ηλικία 24 χρόνων) -κάτι που δεν συγχωρεί στη μητέρα του, παρά μόνο μετά το θάνατο του στρατηγού Jacques Aupick το 1857.
Δημοσιεύει τα πρώτα του έργα στο "Salon de 1845", "Salon de 1846", - La Fanfarlo- 1847, συνεργάζεται με τα περιοδικά "Τintamarre", "Corsaire-Satan", "Messager", "Monde literaire", "Artiste", με ποιήματα και ποικίλα δοκίμια.
Από το 1851 αρχίζει να μεταφράζει Edgar Poe. Το 1857 εκδίδει τα "Άνθη του κακού" όπου έξι από αυτά στηλιτεύονται από τη δικαιοσύνη.
Η υγεία του είναι εύθραυστη αλλά η λογοτεχνική του δραστηριότητα μεγάλη. Κατά τη διαμονή του στο Βέλγιο επιδεινώνεται η υγεία του, μαζί με τις ατυχίες του. Στην επιστροφή μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, πεθαίνει τον Αύγουστο του 1867 σε ηλικία 46 ετών.
