Expo 58
Λονδίνο, 1958: ο συνεσταλμένος Τόμας Φόλεϊ, δημόσιος υπάλληλος, αποχωρίζεται με συνοπτικές διαδικασίες το γραφείο του στην Κεντρική Διεύθυνση Πληροφοριών και αποστέλλεται για έξι μήνες στις Βρυξέλες. Του έχει ανατεθεί να επιβλέπει την Μπριτάνια, την ολοκαίνουργια παμπ που θα αποτελέσει την καρδιά της βρετανικής παρουσίας στην Expo 58 - τη μεγαλύτερη παγκόσμια έκθεση του αιώνα και την πρώτη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Φτάνοντας στον τόπο της έκθεσης, ο Τόμας αισθάνεται αμέσως πως έχει αποδράσει από μια καταπιεσμένη, οπισθοδρομική χώρα και πως έχει πέσει με τα μούτρα σε μια εποχή μοντερνισμού και αισιοδοξίας. Σαγηνεύεται εξίσου τόσο από το σουρεαλιστικό "Ατόμιουμ", το γιγαντιαίο γλυπτό που βρίσκεται στο κέντρο αυτού του θαυμαστού καινούργιου κόσμου, όσο και από την Αννέκε, την όμορφη Φλαμανδή οικοδέσποινα που τον παραλαμβάνει από το αεροπλάνο. Αλλά η πρωτόγνωρη αυτή αίσθηση ελευθερίας έχει και το τίμημά της για τον Τόμας: ενώ ο Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται στο απόγειό του, οι πονηροί Βέλγοι έχουν τοποθετήσει το αμερικανικό και το σοβιετικό περίπτερο το ένα δίπλα στο άλλο - και επίσης, γιατί ακολουθούν παντού τον Τόμας αυτοί οι δύο μυστηριώδεις απεσταλμένοι των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών; Όσο κι αν η Expo 58 αντικατοπτρίζει ένα μέλλον λαμπερό για την Ευρώπη αλλά και για τον ίδιο, σύντομα ο Τόμας θα αναγκαστεί να αποφασίσει σε τι είναι πραγματικά αφοσιωμένος, τόσο στον προσωπικό όσο και στον δημόσιο βίο του.
| Τίτλος βιβλίου: | Expo 58 |
|---|
| Εκδότης: | Πόλις |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Coe, Jonathan, 1961- (Συγγραφέας)
Ζαχαριάδου, Μαργαρίτα (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789604354252 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2013 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
|---|
Όμηρος
Αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής, ο μεγαλύτερος από τους ποιητές όλων των αιώνων, με τον οποίο αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Όμηρο είναι ελάχιστες και αυτές ασαφείς. Τον τόπο γέννησής του διεκδικούν πολλές πόλεις. Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά την περιοχή της, όπως αποδεικνύουν οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί στην ποίησή του. Γνώριζε ακόμα καλά τις ακτές του Αδραμυτηνού κόλπου, το όρος Ίδη, την πεδιάδα του Σκάμανδρου κ.λπ., τα οποία είδε ο ποιητής με τα μάτια του και έγιναν θέατρα των αγώνων των ηρώων του. Άγνωστο είναι το πότε έζησε ο Όμηρος. Ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί στα ποιήματά του ότι έζησε πολύ αργότερα από τα τρωικά. Κατά τον Ηρόδοτο (Β΄ 53) ο Όμηρος έζησε 400 χρόνια νωρίτερα απ' αυτόν και, σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, πρέπει να έζησε κατά τα μέσα του 9ου αι. π.Χ. Τέλος η παράδοση ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός πρέπει να απορριφθεί, γιατί είναι ασυμβίβαστη με τη λεπτή παρατήρηση της φύσης που υπάρχει στο έργο του.
Έγραψε: α) την "Ιλιάδα" της οποίας η υπόθεση εκτυλίσσεται σε 51 ημέρες και 15.700 στίχους. Θέμα της είναι η "μήνις του Αχιλλέως" εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν. Κανονικά λοιπόν έπρεπε να ονομαστεί Αχιλληίδα, επειδή όμως ο ποιητής παρεμβάλλει σ' αυτήν πολλά γεγονότα του πολέμου που έγιναν γύρω από το Ίλιο (= Τροία), γι' αυτό πήρε το όνομα "Ιλιάς" β) την "Οδύσσεια" της οποίας τα περιστατικά διαρκούν 41 ημέρες και αναπτύσσονται σε 12.100 στίχους. Θέμα της είναι ο "νόστος" (= επιστροφή) του Οδυσσέα από την Τροία στην Ιθάκη. Άλλα έργα που αποδίδονται στον Όμηρο είναι: οι "Ομηρικοί ύμνοι", η "Βατραχομυομαχία", ο "Μαργίτης".
Χαρακτηριστικό της τέχνης του Ομήρου είναι ότι τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και ότι με τα αλλεπάλληλα επεισόδια κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Ο θαυμασμός για τα έπη του Ομήρου διατηρήθηκε αμείωτος από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, γι' αυτό και διδάσκεται σ' όλα τα σχολεία της Ευρώπης, ως ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων. Τα ομηρικά έπη έχουν μεταφραστεί σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου, καθώς και στην ελληνική δημοτική, από τους Ι. Πολυλά, Αργ. Εφταλιώτη, Ζ. Σιδέρη, Ν. Καζαντζάκη, Ι. Κακριδή κ.ά.
