Είναι γλεντζές, πίνει γάλα
Θόδωρος Αγγελόπουλος, Αλέκος Φασιανός, Χρήστος Γιανναράς. O καθένας, σημαντικός στο χώρο του. Μεγαλώνουν με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στην ίδια γειτονιά, πηγαίνουν στο ίδιο Γυμνάσιο, ένα αυστηρό, σχεδόν αυταρχικό σχολείο, όπου κυριαρχούν ένας θεολόγος διευθυντής και πολλοί -με ελάχιστες εξαιρέσεις- καθηγητές φιλόλογοι που είναι "φροντιστηριάδες". Όλα αυτά σε μια κρίσιμη και επικίνδυνη για την Eλλάδα περίοδο: λίγο μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, στην καρδιά του Εμφυλίου, με δεκάδες νεκρούς, κάθε μέρα, και από τις δυο μεριές, με εκτελεστικά αποσπάσματα, αποχή από τις εκλογές, διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, Μακρόνησο. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό -με την καυτή ανάσα του βιώματος- αφήγημα, όπου πρωταγωνιστούν τα Kατηχητικά Σχολεία, με τους "στρατευμένους" τότε Αγγελόπουλο και Γιανναρά, αλλά και η άλλη πλευρά της ζωής, που είναι γεμάτη "μικρές επαναστάσεις", αγώνες για την επιβίωση, έρωτες, πάθη, στρατιωτικά εμβατήρια, αμερικανόφερτα πάρτι και τραγούδια με καμπαλέρος, βουβάλια, βακέρος, πιστόλια και άντρες του Τέξας, που πεθαίνουν μονάχα από σφαίρα! Το βιβλίο αποτελεί εκπληκτική συνέχεια του αφηγήματος "Οι παλιοί συμμαθητές" του Λευτέρη Παπαδόπουλου, έργου που εντυπωσίασε και έχει πραγματοποιήσει είκοσι πέντε εκδόσεις. Και ένα δώρο: Στο "Είναι γλεντζές, πίνει γάλα!" δημοσιεύεται ως πρόλογος ένα ανέκδοτο διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη με τίτλο "Φωκαίας 18", όπου ήταν το σπίτι στο οποίο έζησε τα πρώτα είκοσι τέσσερα χρόνια της ζωής του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Hesse, Hermann, 1877-1962
Ο Herman Hesse γεννήθηκε το 1877 στο Calw της Βυρτεμβέργης, μια μικρή πόλη του Μέλανος Δρυμού. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1899 με την ποιητική συλλογή "Τα ρομαντικά τραγούδια" και τη συλλογή πεζών "Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα". Ακολούθησαν πολυάριθμα έργα, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του 20ού αιώνα: "Πήτερ Κάμεντσιντ" (1904), "Κάτω από τον τροχό" (1906), "Γερτρούδη" (1910), "Ντέμιαν" (1914), "Σιντάρτα" (1927), "Ο λύκος της στέπας" (1927), "Νάρκισσος και Χρυσόστομος" (1930), "Ταξίδι στην Ανατολή" (1932) κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού "Vinos Voco", μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων με το βραβείο Νόμπελ το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955. Πέθανε το 1962.
