Τζιχάντ
Το Τζιχάντ είναι ένα θεατρικό έργο-φαινόμενο στο Βέλγιο και στη Γαλλία. Με περισσότερους από 675.000 θεατές, έχει ως βασική θεματική σημερινούς νέους τζιχαντιστές της Ευρώπης, οι οποίοι προσχωρούν στους κόλπους του Ισλαμικού Kράτους και της Αλ Κάιντα στη Συρία.
Το έργο Τζιχάντ είναι η ιστορία του Ρεντά, του Ισμαήλ και του Μπεν, τριών Βέλγων μουσουλμάνων. Όπως και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι, προσηλυτίστηκαν και επιστρατεύτηκαν για να πολεμήσουν. Όμως γρήγορα απογοητεύονται και, όπως εξηγεί ο Ismaël Saidi, «συνειδητοποιούν ότι αυτό που τους πούλησαν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, μέσα από την προπαγάνδα μίσους, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα αντικρίσουν. Αποδεικνύεται ένας βάλτος, ένας ομαδικός τάφος, όπου στέλνονται βορά στα όπλα άνθρωποι που το μόνο που ήθελαν ήταν να αποδείξουν την ύπαρξή τους».
Το έργο παρωδεί τα πάντα: τον δογματισμό, τη θυματοποίηση, τον συνηθισμένο ρατσισμό των προαστίων, τα ταμπού της αραβο-μουσουλμανικής κοινότητας και τις προκαταλήψεις όλων μας, είτε είμαστε χριστιανοί είτε μουσουλμάνοι.
| Τίτλος βιβλίου: | Τζιχάντ |
|---|
| Εκδότης: | Επίκεντρο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Saidi Ismaël (Συγγραφέας)
Οικονομοπούλου Χριστίνα Α. (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9786182040706 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2021 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Θέατρο |
|---|
Όμηρος
Αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής, ο μεγαλύτερος από τους ποιητές όλων των αιώνων, με τον οποίο αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Όμηρο είναι ελάχιστες και αυτές ασαφείς. Τον τόπο γέννησής του διεκδικούν πολλές πόλεις. Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά την περιοχή της, όπως αποδεικνύουν οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί στην ποίησή του. Γνώριζε ακόμα καλά τις ακτές του Αδραμυτηνού κόλπου, το όρος Ίδη, την πεδιάδα του Σκάμανδρου κ.λπ., τα οποία είδε ο ποιητής με τα μάτια του και έγιναν θέατρα των αγώνων των ηρώων του. Άγνωστο είναι το πότε έζησε ο Όμηρος. Ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί στα ποιήματά του ότι έζησε πολύ αργότερα από τα τρωικά. Κατά τον Ηρόδοτο (Β΄ 53) ο Όμηρος έζησε 400 χρόνια νωρίτερα απ' αυτόν και, σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, πρέπει να έζησε κατά τα μέσα του 9ου αι. π.Χ. Τέλος η παράδοση ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός πρέπει να απορριφθεί, γιατί είναι ασυμβίβαστη με τη λεπτή παρατήρηση της φύσης που υπάρχει στο έργο του.
Έγραψε: α) την "Ιλιάδα" της οποίας η υπόθεση εκτυλίσσεται σε 51 ημέρες και 15.700 στίχους. Θέμα της είναι η "μήνις του Αχιλλέως" εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν. Κανονικά λοιπόν έπρεπε να ονομαστεί Αχιλληίδα, επειδή όμως ο ποιητής παρεμβάλλει σ' αυτήν πολλά γεγονότα του πολέμου που έγιναν γύρω από το Ίλιο (= Τροία), γι' αυτό πήρε το όνομα "Ιλιάς" β) την "Οδύσσεια" της οποίας τα περιστατικά διαρκούν 41 ημέρες και αναπτύσσονται σε 12.100 στίχους. Θέμα της είναι ο "νόστος" (= επιστροφή) του Οδυσσέα από την Τροία στην Ιθάκη. Άλλα έργα που αποδίδονται στον Όμηρο είναι: οι "Ομηρικοί ύμνοι", η "Βατραχομυομαχία", ο "Μαργίτης".
Χαρακτηριστικό της τέχνης του Ομήρου είναι ότι τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και ότι με τα αλλεπάλληλα επεισόδια κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Ο θαυμασμός για τα έπη του Ομήρου διατηρήθηκε αμείωτος από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, γι' αυτό και διδάσκεται σ' όλα τα σχολεία της Ευρώπης, ως ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων. Τα ομηρικά έπη έχουν μεταφραστεί σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου, καθώς και στην ελληνική δημοτική, από τους Ι. Πολυλά, Αργ. Εφταλιώτη, Ζ. Σιδέρη, Ν. Καζαντζάκη, Ι. Κακριδή κ.ά.
